ภควัต-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ สิบหก

ธรรมชาติทิพย์และ
ธรรมชาติมาร

โศลก 10

คามัม อาชริทยะ ดุชพูรัม
ดัมบฺะ-มานะ-มะดานวิทาฮฺ

โมฮาด กริฮีทวาสัด-กราฮาน
พระวารทันเท ่ชุชิ-วระทาฮฺ

คามัมฺ  -  ราคะ, อาชทริยะฺ  -  ไปพึ่ง, ดุชพูรัมฺ  -  ไม่รู้จักพอ, ดัมบฺะฺ  -  หยิ่งยะโส, มานะ-และชื่อเสียงที่ผิด, มะดะ-อันวิทาฮฺ  -  ซึมซาบอยู่ในความอวดดี, โมฮาทฺ  -  ด้วยความหลง, กริฮีทวาฺ  -  รับ, อสัทฺ  -  ไม่ถาวร, กราฮานฺ  -  สิ่งต่าง ๆ, พระวารทันเทฺ  -  พวกเขาเฟื่องฟู, อชุชิฺ  -  กับสิ่งสกปรก, วระทาฮฺ  -  สาบาน

คำแปลฺ

ไปพึ่งราคะที่ไม่รู้จักพอ  และซึมซาบอยู่ในความอวดดีกับความยโสและเกียรติยศชื่อเสียงที่ผิด  ๆ  พวกมารผู้อยู่ในความหลงสาบานอยู่กับงานสกปรกเสมอ  จมปรักอยู่กับสิ่งที่ไม่ถาวร

คำอธิบายฺ

ได้อธิบายความคิดของเหล่ามาร  ณ  ที่นี้ว่าไม่มีความพอใจกับราคะของตนเองซึ่งจะเพิ่มขึ้นและเพิ่มขึ้นด้วยความปรารถนาที่ไม่รู้จักพอกับการรื่นรมย์ทางวัตถุ  ถึงแม้เต็มไปด้วยความวิตกกังวลตลอดเวลาอันเนื่องมาจากไปยอมรับสิ่งที่ไม่ถาวร  ด้วยความหลงจึงยังคงปฏิบัติกิจกรรมเช่นนี้  โดยไม่มีความรู้และไม่สามารถบอกได้ว่าตนเองกำลังเดินทางผิด  ยอมรับเอาสิ่งที่ไม่ถาวร  คนมารเหล่านี้สร้างพระเจ้า  สร้างบทมนต์ของพวกตนขึ้นมาแล้วสวดตามนั้น  ผลก็คือทำให้ยึดติดอยู่กับสองสิ่งมากยิ่งขึ้นคือ  การรื่นรมย์ทางเพศและการสะสมทรัพย์สมบัติทางวัตถุ  คำว่า  อชุชิ-วระทาฮฺ  “คาสาบานที่ไม่สะอาด”  มีความสำคัญมากในความสัมพันธ์กับประเด็นนี้  คนมารเหล่านี้หลงติดอยู่กับไวน์  ผู้หญิง  การพนัน  และการรับประทานเนื้อสัตว์เป็นประจำ  สิ่งเหล่านี้คือ  อชุชิฺ  หรือนิสัยที่ไม่สะอาด  ด้วยแรงกระตุ้นจากความยโสและชื่อเสียงที่ผิด  ๆ  พวกมารได้สร้างหลักการทางศาสนาขึ้นมาซึ่งคำสั่งสอนพระเวทไม่รับรอง  ถึงแม้มารเหล่านี้น่ารังเกียจที่สุดในโลก  แต่ด้วยวิธีที่ผิดธรรมชาติ  โลกได้สร้างเกียรติยศชื่อเสียงผิด  ๆ  ให้พวกเขา  ถึงแม้กำลังถลำลงสู่นรก  ยังพิจารณาว่าพวกตนมีความเจริญก้าวหน้าเป็นอย่างมาก