ภควัต-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ สิบหก

ธรรมชาติทิพย์และ
ธรรมชาติมาร

โศลก 19

ทาน อฮัม ดวิชะทะฮ ครูราน
สะสาเรชุ นะราดฺะมานฺ

ชิพามิ อจัสรัม อชุบฺาน
อาสุรีชุ เอวะ โยนิชฺุ

ทานฺ  -  เหล่านั้น, อฮัมฺ  -  ข้า, ดวิชะทะฮฺ  -  อิจฉาริษยา, ครูรานฺ  -  มุ่งร้าย, สัมสาเรชฺุ  -  ในมหาสมุทรแห่งความเป็นอยู่ทางวัตถุ, นะระ-อดฺะมานฺ  -  ต่ำสุดแห่งมนุษยชาติ, คชิพามิฺ  -  ข้าส่ง, อจัสรัมฺ  -  ชั่วกัลปวสาน, อชุบฺานฺ  -  อัปมงคล, อาสุรีชฺุ  -  มาร, เอวะฺ  -  แน่นอน, โยนิชฺุ  -  ในครรภ์

คำแปลฺ

พวกที่อิจฉาริษยาและมุ่งร้ายเป็นผู้ที่ต่ำสุดในหมู่มนุษย์  ข้าโยนพวกเขาไปในมหาสมุทรแห่งความเป็นอยู่ทางวัตถุ  ไปอยู่ในเผ่าพันธุ์ชีวิตมารต่าง  ๆ  ชั่วกัลปวสาน

คำอธิบายฺ

โศลกนี้  การวางแต่ละปัจเจกวิญญาณไปในเฉพาะร่างเป็นสิทธิพิเศษแห่งความปรารถนาขององค์ภควาน  คนมารอาจไม่ตกลงยอมรับอำนาจสูงสุดขององค์ภควานและเป็นความจริงที่ว่า  เขาอาจกระทำตามความพึงพอใจของตนเอง  แต่ในชาติหน้าจะต้องขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของบุคลิกภาพสูงสุดแห่งพระเจ้าไม่ใช่ขึ้นอยู่กับตนเอง  ใน  ชรีมัด-บฺากะวะธัมฺ  ภาคสาม  ได้กล่าวไว้ว่า  ปัจเจกวิญญาณหลังจากตายไปจะถูกจับไปอยู่ในครรภ์ของมารดาซึ่งได้รับร่างกายนั้น  ๆ  ภายใต้การควบคุมของพลังอำนาจที่สูงกว่า  ดังนั้น  ในความเป็นอยู่ทางวัตถุ  เราพบเผ่าพันธุ์ชีวิตมากมาย  เช่น  สัตว์  แมลงมนุษย์  ฯลฯ  ทั้งหมดถูกจัดการโดยพลังอำนาจที่สูงกว่า  ไม่ใช่เกิดขึ้นโดยบังเอิญ  สำหรับพวกมารได้กล่าวไว้อย่างชัดเจน  ณ  ที่นี้ว่า  จะถูกส่งไปอยู่ในครรภ์ของพวกมารชั่วกัลปวสาน  ดังนั้น  พวกเขายังคงเป็นมนุษย์ต่ำสุดที่เต็มไปด้วยความอิจฉาริษยา  เผ่าพันธุ์คนมารเหล่านี้เต็มไปด้วยราคะ  ความก้าวร้าว  เกลียดชังเสมอ  และสกปรกมาก  นักล่าสัตว์หลายประเภทในป่าถือว่าอยู่ในเผ่าพันธุ์ชีวิตมารเหล่านี้