ธรรมชาติทิพย์และ
ธรรมชาติมาร
โศลก 20
อาสุรีม โยนิม อาพันนา
มูดฺา จันมะนิ จันมะนิฺ
มาม อพราพไยวะ คะอุนเทยะ
ทะโท ยานทิ อดฺะมาม กะทิมฺ
อาสุรีมฺ - มาร, โยนิมฺ - เผ่าพันธุ์, อาพันนาฮฺ - ได้รับ, มูดฺาฮฺ - คนโง่, จันมะนิ จันมะนิฺ - เกิดซ้ำซาก, มามฺ - ข้า, อพราพยะฺ - โดยไม่บรรลุ, เอวะฺ - แน่นอน, คะอุนเทยะฺ - โอ้โอรสพระนางคุนที, ทะทะฮฺ - หลังจากนั้น, ยานทิฺ - ไป, อดฺะมามฺ - ลงโทษ, กะทิมฺ - จุดหมายปลายทาง
คำแปลฺ
ได้เกิดซ้ำซากในบรรดาเผ่าพันธุ์ชีวิตมาร โอ้ โอรสพระนางคุนที บุคคลเหล่านี้ไม่สามารถมาถึงข้า พวกเขาค่อย ๆ จมลงไปอยู่ในชีวิตที่น่ารังเกียจที่สุด
คำอธิบายฺ
ได้รู้กันว่าองค์ภควานทรงมีพระเมตตาธิคุณมาก แต่ ณ ที่นี้ เราพบว่าพระองค์ทรงไม่เคยเมตตาต่อเหล่ามาร ได้กล่าวไว้อย่างชัดเจนว่าพวกมารถูกจับไปอยู่ในครรภ์ของมารคล้าย ๆ กันนี้ชาติแล้วชาติเล่า และไม่ได้รับพระเมตตาจากพระองค์ พวกเขาตกต่ำลง เพื่อในที่สุดจะได้รับร่างกายคล้ายแมว สุนัข และสุกร ได้กล่าวไว้อย่างชัดเจนว่า มารเหล่านี้ไม่มีโอกาสได้รับพระเมตตาจากองค์ภควานไม่ว่าในช่วงไหนของชาติต่อๆ ไป ในคัมภีร์พระเวทได้กล่าวไว้เช่นกันว่า บุคคลเหล่านี้ค่อย ๆ จมลงไปกลายมาเป็นสุนัขและสุกร อาจจะเถียงเกี่ยวกับประเด็นนี้ว่า องค์ภควานไม่ควรโฆษณาว่าทรงมีพระเมตตาเป็นล้นพ้นหากทรงไม่มีเมตตาต่อมารเหล่านี้ การตอบคำถามใน เวดานธะ-สูทระฺเราพบว่า องค์ภควานทรงไม่เกลียดชังผู้ใด การจัดส่งพวกมาร อสุระฺ ไปในสภาวะต่ำสุดของชีวิตเป็นเพียงอีกลักษณะหนึ่งแห่งพระเมตตาของพระองค์ บางครั้ง อสุระฺ ถูกองค์ภควานสังหาร แต่การสังหารนี้ก็เป็นสิ่งดีสำหรับพวกเขาเช่นกัน เพราะในวรรณกรรมพระเวทเราพบว่า ผู้ใดที่ถูกองค์ภควานสังหารจะกลายมาเป็นผู้หลุดพ้น มีตัวอย่างในประวัติศาสตร์ของ อสุระฺ มากมาย เช่น ราวะณะ, คัมสะ, ฮิรัณยะคะชิพฺุ ซึ่งองค์ภควานทรงปรากฏในอวตารต่าง ๆ เพียงเพื่อสังหารพวกนี้ ดังนั้น พระเมตตาขององค์ภควานจึงแสดงให้แก่เหล่า อสุระฺ หากพวกเขาโชคดีพอที่ถูกพระองค์สังหาร