ในทุกสังคมมนุษย์ที่ศิวิไลจะมีกฎเกณฑ์จากพระคัมภีร์เป็นชุดที่ปฏิบัติตามตั้งแต่ต้น  โดยเฉพาะในหมู่ชาวอารยัน  หรือพวกที่รับเอาวัฒนธรรมพระเวทมาปฏิบัติซึ่งเป็นที่รู้กันว่าเป็นพวกที่มีวัฒนธรรมเจริญสูงสุด  พวกที่ไม่ปฏิบัติตามคำสั่งสอนของพระคัมภีร์ถือว่าเป็นมาร  ดังนั้น  ได้กล่าวไว้  ณ  ที่นี้ว่าพวกมารไม่รู้กฎของพระคัมภีร์และไม่มีใจจะปฏิบัติตาม  ส่วนใหญ่ไม่รู้  แม้บางคนรู้ก็ไม่มีแนวโน้มจะปฏิบัติตาม  พวกมารไม่มีศรัทธาและไม่ยินดีปฏิบัติตามคำสั่งสอนของพระเวท  เหล่ามารไม่มีความสะอาดทั้งภายนอกหรือภายใน  เราควรรักษาร่างกายให้สะอาดด้วยการอาบน้ำ  แปรงฟัน  โกนหนวด  เปลี่ยนเสื้อผ้า  ฯลฯ  อยู่เสมอ  สำหรับความสะอาดภายใน  เราควรระลึกถึงพระนามอันศักดิ์สิทธิ์ขององค์ภควานเสมอ  และสวดภาวนา  ฮะเร  คริชณะ  ฮะเร  คริชณะ  คริชณะคริชณะ  ฮะเร  ฮะเร/  ฮะเร  รามะ  ฮะเร  รามะ  รามะ  รามะ  ฮะเร  ฮะเร  พวกมารไม่ชอบและไม่ปฏิบัติตามกฎเกณฑ์เพื่อความสะอาดทั้งภายนอกและภายในเหล่านี้

สำหรับความประพฤติ  มีกฎเกณฑ์มากมายที่ชี้นำพฤติกรรมมนุษย์  เช่น  มะนุ-สัมฮิทาฺ  ซึ่งเป็นกฎหมายของเผ่าพันธุ์มนุษย์  แม้จนกระทั่งปัจจุบันชาวฮินดูยังปฏิบัติตาม  มะนุ-สัมฮิทาฺ  กฎหมายมรดกและกฎหมายอื่น  ๆ  ก็มาจากหนังสือเล่มนี้  ใน  มะนุ-สัมฮิทาฺ  ได้กล่าวไว้อย่างชัดเจนว่าสตรีไม่ควรได้รับเสรีภาพ  เช่นนี้ไม่ได้หมายความว่าสตรีควรถูกเก็บไว้เป็นทาส  แต่พวกเธอเหมือนเด็ก  ๆ  เด็ก  ๆ  ไม่ควรปล่อยเป็นอิสระแต่มิได้หมายความว่าเก็บพวกเด็กไว้เป็นทาส  ปัจจุบันพวกมารละเลยคำสั่งสอนเหล่านี้และคิดว่าสตรีควรได้รับเสรีภาพเท่าเทียมกับบุรุษ  อย่างไรก็ดี  การกระทำเช่นนี้ไม่ได้ทำให้สภาวะสังคมโลกดีขึ้น  อันที่จริง  สตรีควรได้รับการปกป้องคุ้มครองในทุกระดับของชีวิต  เช่น  ได้รับความคุ้มครองจากบิดาในเยาว์วัย  จากสามีตอนเป็นสาว  และจากบุตรที่โตแล้วเมื่อยามชรา  เช่นนี้เป็นพฤติกรรมที่เหมาะสมทางสังคมตาม  มะนุ-สัมฮิทาฺ  แต่การศึกษาปัจจุบันได้ออกอุบายแนวคิดทำให้ชีวิตสตรีผยองแบบผิดธรรมชาติ  ดังนั้น  การแต่งงานในปัจจุบันเป็นเพียงจินตนาการในสังคมมนุษย์  และสภาวะศีลธรรมของผู้หญิงปัจจุบันจึงไม่ค่อยดี  ดังนั้น  เหล่ามารไม่ยอมรับคำสั่งสอนที่เป็นสิ่งดีสำหรับสังคม  และเนื่องจากไม่ปฏิบัติตามประสบการณ์ของนักปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่  และกฎเกณฑ์ที่เหล่านักปราชญ์ได้วางไว้  สภาวะสังคมของคนมารจึงมีความทุกข์ระทมมาก