ในบทที่สี่  โศลกสามสิบเก้า  ได้กล่าวไว้ว่า  ผู้มีความศรัทธาในการบูชาบางสิ่งบางอย่างจะค่อย  ๆ  พัฒนามาถึงระดับแห่งความรู้  และบรรลุถึงระดับความสมบูรณ์สูงสุดแห่งความสงบและความเจริญรุ่งเรือง  ในบทที่สิบหกสรุปว่าผู้ไม่ปฏิบัติตามหลักธรรมที่วางไว้ในพระคัมภีร์เรียกว่ามารหรือ  อสุระฺ  และผู้ปฏิบัติตามคำสั่งสอนของพระคัมภีร์ด้วยความศรัทธาเรียกว่าเทพหรือ  เดวะฺ  หากบุคคลปฏิบัติตามกฎต่าง  ๆ  ด้วยความศรัทธาซึ่งไม่ได้สอนไว้ในพระคัมภีร์  สถานภาพของเขาจะเป็นเช่นไร?  คริชณะจะทรงทำให้ข้อสงสัยของอารจุนะกระจ่างขึ้น  พวกที่สร้างพระเจ้าบางองค์ขึ้นมาด้วยการคัดเลือกมนุษย์และให้ความศรัทธาต่อผู้นั้น  บุคคลเหล่านี้บูชาในความดี  ในตัณหา  หรือในอวิชชา?  และจะบรรลุถึงระดับแห่งความสมบูรณ์ในชีวิตหรือไม่?  เป็นไปได้หรือไม่ที่พวกนี้สถิตในความรู้ที่แท้จริงและพัฒนาตนเองไปถึงระดับแห่งความสมบูรณ์สูงสุด?  พวกที่ไม่ปฏิบัติตามกฎเกณฑ์ของพระคัมภีร์  แต่มีความศรัทธาต่อบางสิ่งบางอย่าง  บูชาเทพเจ้า  เทวดา  และมนุษย์จะบรรลุถึงความสำเร็จในความพยายามของพวกตนหรือไม่?  อารจุนะทรงตั้งคำถามเหล่านี้ต่อคริชณะ