ภควัต-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ สิบเจ็ด

ระดับแห่งความศรัทธา

โศลก 11

อพฺะลาคางคชิบิฺร ยะกโย
วิดิฺ-ดิชโท ยะ อิจยะเทฺ

ยัชทัพยัม เอเวทิ มะนะฮ
สะมาดฺายะ สะ สาททวิคะฮฺ

อพฺะละ-อาคางคชิบิฺฮฺ  -  โดยพวกที่ปราศจากความปรารถนาผล, ยะกยะฮฺ  -  การบูชา, วิดิฺ-ดิชทะฮฺ  -  ตามคำแนะนำของพระคัมภีร์, ยะฮฺ  -  ซึ่ง, อิจยะเทฺ  -  ปฏิบัติ, ยัชทัพยัมฺ  -  ต้องปฏิบัติ, เอวะฺ  -  แน่นอน, อิทิฺ  -  ดังนั้น, มะนะฮฺ  -  จิตใจ, สะมาดฺายะฺ  -  ตั้งมั่น, สะฮฺ  -  มัน, สาททวิคะฮฺ  -  ในระดับความดี

คำแปลฺ

เกี่ยวกับการบูชา  การบูชาที่ปฏิบัติตามคำแนะนำของพระคัมภีร์  ทำไปตามหน้าที่โดยไม่ปรารถนารางวัล  อยู่ในธรรมชาติแห่งความดี

คำอธิบายฺ

แนวโน้มโดยทั่วไปจะถวายการบูชาด้วยมีจุดมุ่งหมายบางอย่างอยู่ในใจ  แต่  ณที่นี้ได้กล่าวไว้ว่า  การบูชาควรปฏิบัติโดยไม่มีความปรารถนาเช่นนี้  การบูชาควรปฏิบัติไปตามหน้าที่  ตัวอย่างเช่น  การปฏิบัติพิธีต่าง  ๆ  ในวัดหรือในโบสถ์  โดยทั่วไปปฏิบัติด้วยจุดมุ่งหมายเพื่อผลประโยชน์ทางวัตถุ  นั่นไม่ใช่ระดับความดี  เราควรไปวัดหรือไปโบสถ์ตามหน้าที่เพื่อถวายความเคารพแด่บุคลิกภาพสูงสุดแห่งพระเจ้า  ถวายดอกไม้  และภัตตาหาร  ทุกคนจะคิดว่าไม่มีประโยชน์ในการไปวัดเพียงเพื่อบูชาองค์ภควาน  แต่การบูชาเพื่อผลประโยชน์ทางเศรษฐกิจไม่ได้แนะนำไว้ในคำสอนของพระคัมภีร์  เราควรไปวัดหรือไปโบสถ์เพียงเพื่อถวายความเคารพแด่พระปฏิมา  เช่นนี้จะสถิตเราให้อยู่ในระดับความดี  เป็นหน้าที่ของมนุษย์ผู้มีความศิวิไลทุกคนที่ต้องเชื่อฟังคำสั่งสอนของพระคัมภีร์และถวายความเคารพแด่บุคลิกภาพสูงสุดแห่งพระเจ้า