ภควัต-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ สิบเจ็ด

ระดับแห่งความศรัทธา

โศลก 14

เดวะ-ดวิจะ-กุรุ-พรากยะ-
พูจะนัม โชชัม อารจะวัมฺ

บระฮมะชารยัม อฮิมสา ชะ
ชารีรัม ทะพะ อุชยะเทฺ

เดวะฺ  -  ขององค์ภควาน, ดวิจะฺ  -  พราหมณ์, กุรฺุ  -  พระอาจารย์ทิพย์, พรากยะฺ  -  และบุคคลผู้ควรบูชา, พูจะนัมฺ  -  บูชา, โชชัมฺ  -  ความสะอาด, อารจะวัมฺ  -  ความเรียบง่าย, บระฮมะ ชารยัมฺ  -  พรหมจรรย์, อฮิมสาฺ  -  ไม่เบียดเบียน, ชะฺ  -  เช่นกัน, ชารีรัมฺ  -  เกี่ยวกับร่างกาย, ทะพะฮ-สมถะฺ, อุชยะเทฺ  -  กล่าวว่าเป็น

คำแปลฺ

ความสมถะของร่างกายประกอบด้วยการบูชาองค์ภควาน  บูชาพราหมณ์  บูชาพระอาจารย์ทิพย์  และบูชาบุพการี  เช่น  บิดา  มารดา  มีความสะอาด  เรียบง่ายถือพรหมจรรย์  และไม่เบียดเบียน

คำอธิบายฺ

ณ  ที่นี้  องค์ภควานทรงอธิบายถึงความสมถะและการบำเพ็ญเพียรต่าง  ๆ  ข้อแรกทรงอธิบายถึงการปฏิบัติสมถะและการบำเพ็ญเพียรของร่างกายว่า  เราควรถวายหรือเรียนรู้ในการถวายความเคารพต่อองค์ภควาน  หรือต่อเทวดา  พราหมณ์ผู้ทรงคุณวุฒิที่สมบูรณ์  และพระอาจารย์ทิพย์  พร้อมทั้งบุพการี  เช่น  บิดา  มารดา  หรือบุคคลผู้เชี่ยวชาญในความรู้พระเวท  บุคคลเหล่านี้ควรได้รับความเคารพอย่างเหมาะสม  เราควรปฏิบัติทำความสะอาดตนเองทั้งภายนอกและภายใน  และควรเรียนรู้ให้เป็นคนที่มีความประพฤติเรียบง่าย  ไม่ควรทำในสิ่งที่คำสอนของพระคัมภีร์ไม่อนุญาต  และไม่ควรปล่อยอารมณ์ไปในเพศสัมพันธ์ที่นอกเหนือไปจากชีวิตสมรส  เนื่องจากพระคัมภีร์อนุญาตเพศสัมพันธ์ให้เฉพาะคู่สมรสเท่านั้น  เช่นนี้เรียกว่าถือพรหมจรรย์  สิ่งเหล่านี้คือการบำเพ็ญเพียรและความสมถะสำหรับร่างกาย