ภควัต-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ สิบเจ็ด

ระดับแห่งความศรัทธา

โศลก 19

มูดฺะ-กราเฮณาทมะโน ยัท
พีดะยา คริยะเท ทะพะฮฺ

พะรัสโยทสาดะนารทัฺม วา
ทัท ทามะสัม อุดาฮริทัมฺ

มูดฺะฺ  -  โง่, กราเฮณะฺ  -  ด้วยความพยายาม, อาทมะนะฮฺ  -  ของตัวเขา, ยัทฺ  -  ซึ่ง, พีดะยาฺ  -  ด้วยการทรมาน, คริยะเทฺ  -  ปฏิบัติ, ทะพะฮฺ  -  การบำเพ็ญเพียร, พะรัสยะฺ  -  ผู้อื่น, อุทสา ดะนะ-อารทัฺมฺ  -  เพื่อสร้างความหายนะ, วาฺ  -  หรือ, ทัทฺ  -  นั้น, ทามะสัมฺ  -  ในระดับความมืด, อุดาฮริทัมฺ  -  กล่าวว่าเป็น

คำแปลฺ

การบำเพ็ญเพียรทำไปด้วยความโง่  ด้วยการทรมานตนเอง  มุ่งเพื่อทำลาย  หรือทำให้ผู้อื่นได้รับบาดเจ็บ  กล่าวว่าอยู่ในระดับอวิชชา

คำอธิบายฺ

มีตัวอย่างของการบำเพ็ญเพียรอย่างโง่เขลาที่เหล่ามารปฏิบัติ  เช่น  ฮิรัณยะ  คะชิพฺุ  ผู้บำเพ็ญเพียรอย่างเคร่งครัดเพื่อให้กลายมาเป็นผู้อยู่ยงคงกระพัน  และสามารถสังหารเทวดา  เขาสวดภาวนาต่อพระพรหมเพื่อสิ่งเหล่านี้  แต่ในที่สุดตนเองได้ถูกองค์ภควานสังหาร  การบำเพ็ญเพียรเพื่อบางสิ่งที่เป็นไปไม่ได้  แน่นอนว่าอยู่ในระดับอวิชชา