ภควัต-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ สิบเจ็ด

ระดับแห่งความศรัทธา

โศลก 25

ทัด อิทิ อนะบิฺสันดฺายะ
พฺะลัม ยะกยะ-ทะพะฮ-คริยาฮฺ

ดานะ-คริยาช ชะ วิวิดฺาฮ
คริยันเท โมคชะ-คางคชิบิฺฮฺ

ทัทฺ  -  นั้น, อิทิฺ  -  ดังนั้น, อนะบิฺสันดฺายะฺ  -  ไม่ปรารถนา, พฺะลัมฺ  -  ผลทางวัตถุ, ยะกยะฺ  -  แห่งการบูชา, ทะพะฮฺ  -  และการบำเพ็ญเพียร, คริยาฮฺ  -  กิจกรรม, ดานะฺ  -  ของการให้ทาน, คริยาฮฺ  -  กิจกรรม, ชะฺ  -  เช่นกัน, วิวิดฺาฮฺ  -  ต่าง ๆ, คริยันเทฺ  -  ปฏิบัติไป, โมคชะฺ  -  คางคชิบิฺฮฺ  -  โดยพวกที่ปรารถนาความหลุดพ้นอย่างแท้จริง

คำแปลฺ

โดยไม่ปรารถนาผลประโยชน์ทางวัตถุ  เขาควรปฏิบัติพิธีบูชา  บำเพ็ญเพียร  และให้ทานต่าง  ๆ  ด้วยคำว่า  ‘ทัท’  จุดมุ่งหมายของกิจกรรมทิพย์เหล่านี้ก็เพื่อให้เป็นอิสระจากพันธนาการทางวัตถุ

คำอธิบายฺ

เพื่อพัฒนาไปสู่สถานภาพทิพย์  เราไม่ควรปฏิบัติเพื่อผลกำไรทางวัตถุใด  ๆแต่ควรทำไปเพื่อผลประโยชน์สูงสุดในการย้ายไปยังอาณาจักรทิพย์  คืนสู่เหย้าคืนสู่องค์ภควาน