ภควัต-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ สิบเจ็ด

ระดับแห่งความศรัทธา

โศลก 28

อัชรัดดฺะยา ฮุทัม ดัททัม
ทะพัส ทัพทัม คริทัม ชะ ยัทฺ

อสัด อิทิ อุชยะเท พารทฺะ
นะ ชะ ทัท เพรทยะ โน อิฮะฺ

อชรัดดฺะยาฺ  -  ไม่มีศรัทธา, ฮุทัมฺ  -  ถวายในการบูชา, ดัททัมฺ  -  ให้, ทะพะฮฺ  -  การบำเพ็ญเพียร, ทัพทัมฺ  -  จัดการ, คริทัมฺ  -  ปฏิบัติ, ชะฺ  -  เช่นกัน, ยัทฺ  -  ซึ่ง, อสัทฺ  -  ผิด, อิทิฺ  -  ดังนั้น, อุชยะเทฺ  -  กล่าวว่าเป็น, พารทฺะฺ  -  โอ้ โอรสพระนางพริทฺา, นะฺ  -  ไม่เคย, ชะฺ  -  เช่นกัน, ทัทฺ  -  นั้น, เพรทยะฺ  -  หลังจากตายไป, นะฺ อุ-ไมฺ่, อิฮะฺ  -  ในชาตินี้

คำแปลฺ

สิ่งใดที่กระทำไปเพื่อบูชา  ให้ทาน  หรือบำเพ็ญเพียร  โดยปราศจากความศรัทธาในองค์ภควาน  โอ้  โอรสพระนางพริทฺา  จะไม่ถาวร  เรียกว่า  ‘อสัท’  และไม่มีประโยชน์ทั้งในชาตินี้และชาติหน้า

คำอธิบายฺ

สิ่งใดที่กระทำไปโดยไม่มีจุดมุ่งหมายทิพย์ไม่ว่าจะเป็นการบูชา  การให้ทานหรือการบำเพ็ญเพียร  จะไร้ประโยชน์  ดังนั้น  โศลกนี้กล่าวว่ากิจกรรมเหล่านี้น่ารังเกียจทุกสิ่งทุกอย่างควรทำเพื่อองค์ภควานในคริชณะจิตสำนึก  ปราศจากความศรัทธาเช่นนี้และปราศจากคำแนะนำที่ถูกต้องจะไม่ได้รับผลประโยชน์อันใด  คัมภีร์พระเวททั้งหมดแนะนำความศรัทธาแห่งองค์ภควาน  ในการค้นหาคำสั่งสอนของพระเวททั้งหมด  จุดมุ่งหมายสูงสุดคือการเข้าใจคริชณะ  ไม่มีผู้ใดสามารถประสบความสำเร็จได้โดยไม่ปฏิบัติตามหลักการนี้  ฉะนั้น  วิธีที่ดีที่สุดคือ  ทำงานจากจุดเริ่มต้นในคริชณะจิตสำนึกภายใต้การนำของพระอาจารย์ทิพย์ผู้เชื่อถือได้  นั่นคือวิธีการที่จะทำให้ทุกสิ่งทุกอย่างประสบความสำเร็จ

ในพันธสภาวะ  ผู้คนหลงติดอยู่กับการบูชาเทวดา  บูชาภูตผีหรือ  ยัคชะฺ  เช่น  คุเวระฺ  ระดับความดีดีกว่าระดับตัณหาและอวิชชา  แต่ผู้ปฏิบัติคริชณะจิตสำนึกโดยตรงเป็นทิพย์  เหนือสามระดับแห่งธรรมชาติวัตถุทั้งหมด  ถึงแม้ว่าจะมีวิธีการค่อย  ๆ  พัฒนาการคบหาสมาคมกับสาวกผู้บริสุทธิ์และปฏิบัติคริชณะจิตสำนึกโดยตรงเป็นวิธีที่ดีที่สุดซึ่งแนะนำไว้ในบทนี้  เพื่อให้ประสบความสำเร็จเช่นนี้  ก่อนอื่นเราต้องแสวงหาพระอาจารย์ทิพย์ที่ดีและได้รับการฝึกฝนภายใต้การแนะนำของท่าน  เราจึงจะสามารถบรรลุถึงความศรัทธาในองค์ภควาน  เมื่อความศรัทธานั้นแกร่งกล้าขึ้นตามกาลเวลา  จนมาถึงจุดที่เรียกว่าความรักแห่งองค์ภควาน  ความรักนี้คือจุดมุ่งหมายสูงสุดของสิ่งมีชีวิต  ดังนั้น  เราควรปฏิบัติคริชณะจิตสำนึกโดยตรง  นั่นคือสาส์นของบทที่สิบเจ็ดนี้

ดังนั้น ได้จบคำอธิบายโดยบัฺคธิเวดันธะ บทที่สิบเจ็ดของหนังสือฺ ชรีมัด บฺะกะวัด-กีทา ในหัวข้อเรื่องระดับแห่งความศรัทธาฺ