ทุกคนมีความศรัทธาบางอย่าง  ไม่ว่าจะเป็นใคร  แต่ความศรัทธาพิจารณาว่าอยู่ในความดี  ตัณหา  หรืออวิชชา  ตามธรรมชาติที่ตนได้รับมา  ดังนั้น  ตามความศรัทธาโดยเฉพาะนี้เราจึงมาคบหากับบุคคลบางประเภท  ดังที่ได้กล่าวไว้ในบทที่สิบห้า  ความจริงคือ  ทุก  ๆ  ชีวิตเดิมทีเป็นละอองอณูขององค์ภควาน  ฉะนั้น  เดิมทีตัวเราเป็นทิพย์อยู่เหนือระดับแห่งธรรมชาติวัตถุทั้งหลาย  แต่เมื่อลืมความสัมพันธ์กับบุคลิกภาพสูงสุดแห่งพระเจ้าและมาสัมผัสกับธรรมชาติวัตถุในพันธชีวิต  ก่อให้เกิดสถานภาพของตัวเองด้วยการมาคบหาสมาคมกับธรรมชาติวัตถุระดับต่าง  ๆ  ผลแห่งความศรัทธาและความเป็นอยู่ที่ผิดธรรมชาติเป็นเพียงวัตถุเท่านั้น  ถึงแม้อาจปฏิบัติตามความรู้สึกว่าประทับใจบางอย่าง  หรือตามแนวคิดชีวิตบางอย่าง  เดิมทีตัวเราเป็น  นิรกุณะฺ  หรือเป็นทิพย์  ดังนั้น  ต้องชะล้างมลทินทางวัตถุที่ครอบงำตัวเราเพื่อจะได้รับความสัมพันธ์ที่มีต่อองค์ภควานกลับคืนมา  ซึ่งเป็นวิถีทางเดียวที่จะกลับคืนไปโดยไม่มีความกลัว  และนั่นคือคริชณะจิตสำนึก  หากสถิตในคริชณะจิตสำนึกวิถีทางนี้รับประกันได้ในการพัฒนาไปสู่ระดับแห่งความสมบูรณ์  หากไม่ปฏิบัติตามวิธีเพื่อการรู้แจ้งแห่งตนนี้  แน่นอนว่าเราจะต้องประพฤติตนภายใต้อิทธิพลของระดับต่าง  ๆ  แห่งธรรมชาติ

คำว่า  ชรัดฺดาฺ  หรือ  “ศรัทธา”  มีความสำคัญมากในโศลกนี้  ชรัดฺดาฺ  หรือความศรัทธาเดิมทีออกมาจากระดับความดี  ความศรัทธาของเราอาจมีอยู่ในเทวดาในพระเจ้าบางองค์ที่สร้างขึ้นมา  หรือในการคาดคะเนทางจิตบางอย่าง  ความศรัทธาอันแน่วแน่ถือว่าเป็นผลผลิตของระดับความดีทางวัตถุ  แต่ในสภาวะชีวิตวัตถุไม่มีงานใดที่มีความบริสุทธิ์โดยสมบูรณ์  มันจะเป็นการผสมผสานซึ่งไม่ใช่ความดีบริสุทธิ์ความดีบริสุทธิ์เป็นทิพย์  ในความดีบริสุทธิ์เราสามารถเข้าใจธรรมชาติอันแท้จริงของบุคลิกภาพสูงสุดแห่งพระเจ้า  ตราบใดที่ความศรัทธาไม่อยู่ในความดีบริสุทธิ์อย่างสมบูรณ์  ความศรัทธาอยู่ภายใต้มลทินจากหนึ่งในระดับของธรรมชาติวัตถุ  ระดับอันเป็นมลทินของธรรมชาติวัตถุแผ่ขยายไปถึงหัวใจ  ฉะนั้น  ตามสถานภาพของหัวใจในการที่มาสัมผัสกับระดับแห่งธรรมชาติวัตถุโดยเฉพาะของตน  ความศรัทธาจึงมั่นคง  ควรเข้าใจว่าหากหัวใจอยู่ในระดับความดีความศรัทธาของเราก็อยู่ในระดับความดีเช่นกัน  หากหัวใจอยู่ในระดับตัณหาความศรัทธาของเราก็อยู่ในระดับตัณหาเช่นกัน  และหากหัวใจอยู่ในระดับความมืด  ความหลง  ความศรัทธาของเราก็เป็นมลทินเช่นเดียวกัน  ดังนั้น  เราพบความศรัทธาต่าง  ๆ  ในโลกนี้  และมีศาสนาต่าง  ๆ  เนื่องมาจากความศรัทธาที่แตกต่างกัน  หลักธรรมอันแท้จริงของความศรัทธาแห่งศาสนาสถิตในระดับความดีบริสุทธิ์  แต่เนื่องจากหัวใจที่แปดเปื้อนเราจึงพบหลักธรรมศาสนาที่แตกต่างกัน  ดังนั้น  ตามความศรัทธาในระดับต่าง  ๆ  จึงมีการบูชาที่แตกต่างกัน