อันที่จริง  ภควัต-คีตาฺ  จบลงในบทที่สิบเจ็ด  บทที่สิบแปดเป็นบทสรุปเสริมประเด็นต่าง  ๆ  ที่ได้กล่าวมาแล้ว  ทุกบทของ  ภควัต-คีตาฺ  องค์ชรีคริชณะทรงเน้นการอุทิศตนเสียสละรับใช้ต่อบุคลิกภาพสูงสุดว่าเป็นจุดมุ่งหมายสูงสุดของชีวิต  ประเด็นเดียวกันนี้ได้สรุปไว้ในบทที่สิบแปดว่าเป็นวิถีทางแห่งความรู้ที่ลับที่สุด  หกบทแรกเน้นถึงการอุทิศตนเสียสละรับใช้  โยกินาม  อพิ  สารเวชามฺ  “ในบรรดาโยคีหรือนักทิพย์นิยมทั้งหลาย  ผู้ที่ระลึกถึงข้าอยู่ภายในใจเสมอ  ดีที่สุด”  หกบทต่อมาได้กล่าวถึงการอุทิศตนเสียสละรับใช้ที่บริสุทธิ์พร้อมทั้งธรรมชาติและกิจกรรม  และหกบทสุดท้ายอธิบายถึงความรู้  การเสียสละ  กิจกรรมของธรรมชาติวัตถุและธรรมชาติทิพย์  และการอุทิศตนเสียสละรับใช้  สรุปได้ว่า  การปฏิบัติทั้งหมดควรทำไปในความสัมพันธ์กับองค์ภควานที่มีคำว่า  โอม  ทัท  สัทฺ  เป็นผู้แทน  ซึ่งแสดงถึงพระวิชณุบุคลิกภาพสูงสุด  ส่วนที่สามของ  ภควัต-คีตาฺ  ได้แสดงว่า  การอุทิศตนเสียสละรับใช้คือจุดมุ่งหมายสูงสุดของชีวิต  มิใช่สิ่งอื่นใด  ได้สถาปนาเช่นนี้โดยอ้างถึง  อาชารยะฺ  ในอดีต  และ  บระฮมะ-สูทระฺ,  เวดาน  ธะ-สูทระฺ  พวกไม่เชื่อในรูปลักษณ์บางกลุ่มพิจารณาว่าพวกตนมีความรู้ใน  เวดานธะ-  สูทระฺ  แต่เพียงผู้เดียว  อันที่จริง  เวดานธะ-สูทระฺ  หมายไว้เพื่อให้เข้าใจการอุทิศตนเสียสละรับใช้เพราะว่าพระองค์ทรงเป็นผู้รวบรวมและทรงเป็นผู้รู้  เวดานธะ-สูทระฺ  ซึ่งได้อธิบายไว้ในบทที่สิบห้า  ในทุกคัมภีร์และในพระเวททุกเล่ม  การอุทิศตนเสียสละรับใช้คือวัตถุประสงค์  ประเด็นนี้ได้อธิบายไว้ใน  ภควัต-คีตาฺ

ดังที่บทที่สองได้ประมวลเรื่องราวทั้งหมดที่กล่าวมา  บทที่สิบแปดก็เช่นกันได้สรุปถึงคำสั่งสอนทั้งหมดที่ให้ไว้  แสดงให้เห็นถึงจุดมุ่งหมายของชีวิตคือการเสียสละและบรรลุถึงสถานภาพทิพย์เหนือสามระดับแห่งธรรมชาติวัตถุ  อารจุนะทรงปรารถนาที่จะทำให้ทั้งสองประเด็นของ  ภควัต-คีตาฺ  คือการเสียสละ  (ทยากะ  )ฺ  และชีวิตสละโลก  (สันนยาสะ  )ฺ  กระจ่างขึ้น  ดังนั้น  ท่านจึงถามถึงความหมายของสองคำนี้

สองคำที่ใช้ในโศลกนี้แสดงถึงองค์ภควาน  คือคำ  ฮริชีเคชะฺ  และ  เคชิ-นิชู  ดะนะฺ  มีความสำคัญ  ฮริชีเคชะฺ  คือคริชณะ  เจ้าแห่งประสาทสัมผัสทั้งหมด  ผู้ที่สามารถช่วยเราให้มีความสงบภายในใจเสมอ  อารจุนะทรงขอร้องให้พระองค์ทรงสรุปทุกสิ่งทุกอย่างที่จะทำให้เกิดความมั่นใจ  เนื่องจากอารจุนะทรงมีข้อสงสัยบางประการและข้อสงสัยเปรียบเสมือนมาร  ดังนั้น  ท่านจึงเรียกคริชณะว่า  เคชิ-นิชูดะนะ,  เคชีฺ  เป็นมารที่น่ารังเกียจที่สุดซึ่งพระองค์ทรงสังหาร  บัดนี้  อารจุนะทรงคาดหวังให้คริชณะสังหารมารแห่งความสงสัย