ภควัต-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ สิบแปด

บทสรุปความสมบูรณ์
แห่งการเสียสละ

โศลก 10

นะ ดเวชทิ อคุชะลัม คารมะ
คุชะเล นานุชัจจะเทฺ

ทยากี สัททวะ-สะมาวิชโท
เมดฺาวี ชิฺนนะ-สัมชะยะฮฺ

นะฺ  -  ไม่เคย, ดเวชทิฺ  -  เกลียด, อคุชะลัมฺ  -  ไม่เป็นมงคล, คารมะฺ  -  งาน, คุชะเลฺ  -  มงคล, นะฺ  -  ไม่, อนุชัจจะเทฺ  -  ยึดติด, ทยากีฺ  -  ผู้เสียสละ, สัททวะฺ  -  ในความดี, สะมาวิชทะฮฺ  -  ซึมซาบ, เมดฺาวีฺ  -  ปัญญา, ชิฺนนะฺ  -  ตัดออก, สัมชะยะฮฺ  -  ความสงสัยทั้งหมด

คำแปลฺ

ผู้เสียสละที่มีปัญญาสถิตในระดับความดี  จะไม่เกลียดงานอัปมงคล  หรือยึดติดกับงานมงคล  และจะไม่มีข้อสงสัยเกี่ยวกับงาน

คำอธิบายฺ

บุคคลในคริชณะจิตสำนึกหรือในระดับความดี  ไม่เกลียดผู้ใดหรือสิ่งใดที่สร้างปัญหาให้ร่างกายของตน  เขาทำงานในสถานที่และเวลาที่เหมาะสมโดยไม่กลัวต่อปัญหาที่จะมากระทบต่อหน้าที่  บุคคลผู้สถิตในระดับทิพย์เช่นนี้ควรเข้าใจว่ามีปัญญาสูงสุดอยู่เหนือความสงสัยในกิจกรรมทั้งปวง