ภควัต-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ สิบแปด

บทสรุปความสมบูรณ์
แห่งการเสียสละ

โศลก 12

อนิชทัม อีชทัม มิชรัม ชะ
ทริ-วิดัฺม คารมะณะฮ พฺะลัมฺ

บฺะวะทิ อัทยากินาม เพรทยะ
นะ ทุ สันนยาสินาม ควะชิทฺ

อนิชทัมฺ  -  นำไปสู่นรก, อิชทัมฺ  -  นำไปสู่สวรรค์, มิชรัมฺ  -  ผสม, ชะฺ  -  และ, ทริ-วิดัฺมฺ  -  ของสามประเภท, คารมะณะฮฺ  -  ของงาน, พฺะลัมฺ  -  ผล, บฺะวะทิฺ  -  มา, อัทยากินามฺ  -  ของพวกที่ไม่เสียสละ, เพรทยะฺ  -  หลังจากตายไป, นะฺ  -  ไม่, ทฺุ  -  แต่, สันนยาสินามฺ  -  สำหรับพวกสละโลก, ควะชิทฺ  -  ทุกขณะ

คำแปลฺ

สำหรับผู้ไม่เสียสละผลทั้งสามแห่งกิจกรรม  เช่น  สิ่งที่ปรารถนา  สิ่งที่ไม่ปรารถนาและที่ผสมกัน  ผลจะเพิ่มพูนขึ้นหลังจากตายไป  แต่พวกที่อยู่ในชีวิตสละโลกไม่มีผลที่จะเศร้าโศกหรือรื่นเริงเช่นนี้

คำอธิบายฺ

บุคคลในคริชณะจิตสำนึกปฏิบัติในความรู้แห่งความสัมพันธ์ระหว่างตนเองกับคริชณะเป็นผู้หลุดพ้นเสมอ  ดังนั้น  เขาไม่ต้องรื่นเริงหรือเศร้าโศกกับผลจากการกระทำของตนเองหลังจากตายไป