อาจมีคำถามว่า  เนื่องจากไม่ว่ากิจกรรมใดที่กระทำไปต้องมีผลกรรมบางอย่างแล้วบุคคลในคริชณะจิตสำนึกจะไม่รับทุกข์หรือรื่นเริงกับผลของงานได้อย่างไร?  องค์ภควานทรงอ้างปรัชญาเวดานธะเพื่อแสดงให้เห็นว่ามันเป็นไปได้อย่างไร  พระองค์ตรัสว่ามีสาเหตุห้าประการสำหรับกิจกรรมทั้งหลาย  และเพื่อความสำเร็จในกิจกรรมทั้งปวงเราควรพิจารณาสาเหตุทั้งห้านี้  สางคฺยะฺ  หมายถึงแกนแห่งความรู้  และ  เวดานธะฺ  คือแกนสุดท้ายแห่งความรู้ที่  อาชารยะฺ  ผู้นำทั้งหลายยอมรับ  แม้แต่  ชังคะระฺ  ยังยอมรับ  เวดานธะ-สูทระฺ  เช่นเดียวกันนี้  ฉะนั้น  เราควรปรึกษาผู้น่าเชื่อถือได้ประเภทนี้

การควบคุมขั้นสุดท้ายอยู่ที่องค์อภิวิญญาณ  ดังที่ได้กล่าวไว้ใน  ภควัต-คีตาฺว่า  สารวัสยะ  ชาฮัม  ฮริดิ  สันนิวิชทะฮฺ  พระองค์ทรงให้ทุกคนทำกิจกรรมบางอย่างด้วยการเตือนถึงกรรมในอดีต  การปฏิบัติคริชณะจิตสำนึกกระทำไปภายใต้การชี้นำขององค์ภควานจากภายใน  และจะไม่มีผลกรรม  ไม่ว่าในชาตินี้หรือในชาติต่อ  ๆ  ไป