ภควัต-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ สิบแปด

บทสรุปความสมบูรณ์
แห่งการเสียสละ

โศลก 17

ยัสยะ นาฮังคริโท บฺาโว
บุดดิฺร ยัสยะ นะ ลิพยะเทฺ

ฮัทวาพิ สะ อิมาล โลคาน
นะ ฮันทิ นะ นิบัดฮยะเทฺ

ยัสยะฺ  -  ผู้ซึ่ง, นะฺ  -  ไม่เคย, อฮังคริทะฮฺ  -  ของอหังการ, บฺาวะฮฺ  -  ธรรมชาติ, บุดดิฺฮฺ  -  ปัญญา, ยัสยะฺ  -  ผู้ซึ่ง, นะฺ  -  ไม่เคย, ลิพยะเทฺ  -  ยึดติด, ฮัทวาฺ  -  สังหาร, อพิฺ  -  แม้, สะฮฺ  -  เขา, อิมานฺ  -  นี้, โลคานฺ  -  โลก, นะฺ  -  ไม่เคย, ฮันทิฺ  -  สังหาร, นะฺ  -  ไม่เคย, นิบัดฮยะเทฺ  -  ถูกพันธนาการ

คำแปลฺ

ผู้ที่ไม่ถูกกระตุ้นด้วยอหังการ  ผู้ที่ปัญญาไม่ถูกพันธนาการ  ถึงแม้สังหารมนุษย์ในโลกนี้  เขามิได้สังหาร  และจะไม่ถูกพันธนาการด้วยกิจกรรมของตนเอง

คำอธิบายฺ

โศลกนี้องค์ภควานทรงให้ข้อมูลแก่อารจุนะว่าความปรารถนาที่จะไม่สู้รบเกิดจากอหังการ  อารจุนะทรงคิดว่าตนเองเป็นผู้กระทำกิจกรรม  แต่มิได้พิจารณาถึงการอนุมัติสูงสุดทั้งภายในและภายนอก  หากไม่รู้ว่ามีการอนุมัติสูงสุดแล้วอารจุนะจะทรงปฏิบัติไปทำไม?  แต่ผู้ที่รู้เครื่องมือของงาน  ตัวเขาเป็นผู้ทำงาน  และองค์ภควานทรงเป็นผู้อนุมัติสูงสุด  เป็นผู้ที่สมบูรณ์ในการกระทำทุกสิ่งทุกอย่าง  บุคคลเช่นนี้ไม่อยู่ในความหลง  กิจกรรมส่วนตัวและความรับผิดชอบเกิดขึ้นจากอหังการและความไม่มีธรรมะหรือขาดคริชณะจิตสำนึก  ผู้ใดที่ปฏิบัติในคริชณะจิตสำนึกภายใต้การชี้นำขององค์อภิวิญญาณหรือองค์ภควาน  ถึงแม้ว่ากำลังสังหารเขามิได้สังหารและจะไม่ได้รับผลกรรมจากการสังหารเช่นนี้  เมื่อทหารปฏิบัติการภายใต้คำสั่งของผู้บังคับบัญชาจะไม่ถูกจับขึ้นศาล  หากทหารสังหารด้วยเหตุผลส่วนตัว  แน่นอนว่าจะต้องถูกศาลตัดสินลงโทษ