บทที่สิบสี่  กล่าวถึงการแบ่งระดับต่าง  ๆ  ของธรรมชาติวัตถุ  ได้อธิบายไว้อย่างละเอียดว่า  ระดับความดีส่องแสงสว่าง  ระดับตัณหาเป็นวัตถุนิยม  และระดับอวิชชานำมาซึ่งความเกียจคร้านและอยู่นิ่งเฉย  ระดับทั้งหมดของธรรมชาติวัตถุผูกมัดเรา  ไม่ใช่แหล่งกำเนิดแห่งความหลุดพ้น  แม้ในระดับความดีก็ยังอยู่ในพันธสภาวะ  บทที่สิบเจ็ดได้อธิบายถึงการบูชาต่าง  ๆ  ของมนุษย์ที่ไม่เหมือนกัน  ตามระดับต่าง  ๆ  ของธรรมชาติวัตถุ  โศลกนี้องค์ภควานตรัสว่า  พระองค์ทรงปรารถนาจะตรัสเกี่ยวกับความรู้ต่าง  ๆ  ผู้ปฏิบัติงาน  และตัวของงานเอง  ตามสามระดับแห่งธรรมชาติวัตถุ