ภควัต-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ สิบแปด

บทสรุปความสมบูรณ์
แห่งการเสียสละ

โศลก 2

ชรี-บฺะกะวาน อุวาชะฺ
คามยานาม คารมะณาม นยาสัม
สันนยาสัม คะวะโย วิดุฮฺ

สารวะ-คารมะ-พฺะละ-ทยากัม
พราฮุส ทยากัม วิชัคชะณาฮฺ

ชรี-บฺะกะวาน อุวาชะฺ  -  บุคลิกภาพสูงสุดแห่งพระเจ้าตรัส, คามยานามฺ  -  ด้วยความปรารถนา, คารมะณามฺ  -  ของกิจกรรม, นยาสัมฺ  -  การเสียสละ, สันนยาสัมฺ  -  ชีวิตสละโลก, คะวะยะฮฺ  -  ผู้รู้, วิดุฮฺ  -  รู้, สารวะฺ  -  ทั้งหมด, คารมะฺ  -  กิจกรรม, พฺะละฺ  -  ผล, ทยากัมฺ  -  การเสียสละ, พราฮุฮฺ  -  เรียก, ทยากัมฺ  -  การเสียสละ, วิชัคชะณาฮฺ  -  ประสบการณ์

คำแปลฺ

บุคลิกภาพสูงสุดแห่งพระเจ้าตรัสว่า  การยกเลิกกิจกรรมที่มีพื้นฐานอยู่ที่ความต้องการทางวัตถุ  นักปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่เรียกว่าชีวิตสละโลก  (สันนยาสะ  )  และการยกเลิกผลของกิจกรรมทั้งหลายผู้มีปัญญาเรียกว่าการเสียสละ  (ทยากะ  )

คำอธิบายฺ

การปฏิบัติกิจกรรมเพื่อผลประโยชน์ต้องยกเลิก  นี่คือคำสั่งสอนของ  ภควัต-  คีตาฺ  แต่กิจกรรมที่นำมาซึ่งความเจริญก้าวหน้าแห่งความรู้ทิพย์ไม่ควรยกเลิก  สิ่งเหล่านี้จะทำให้ชัดเจนยิ่งขึ้นในโศลกต่อ  ๆ  ไป  ในวรรณกรรมพระเวทมีวิธีกรรมมากมายในการปฏิบัติพิธีบูชาเพื่อจุดมุ่งหมายบางประการ  มีพิธีบูชาบางอย่างทำไปเพื่อให้ได้บุตรที่ดี  หรือเพื่อพัฒนาให้ไปยังดาวเคราะห์ที่สูงกว่า  แต่พิธีบูชาที่ถูกกระตุ้นด้วยความปรารถนาควรหยุด  อย่างไรก็ดี  พิธีบูชาเพื่อความบริสุทธิ์แห่งจิตใจของตนเองหรือเพื่อความเจริญก้าวหน้าในศาสตร์ทิพย์ไม่ควรยกเลิก