ภควัต-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ สิบแปด

บทสรุปความสมบูรณ์
แห่งการเสียสละ

โศลก 20

สารวะ-บํูเทชุ เยไนคัม
บฺาวัม อัพยะยัม อีคชะเทฺ

อวิบัฺคทัม วิบัฺคเทชุ
ทัจ กยานัม วิดดิฺ สาททวิคัมฺ

สารวะ-บํูเทชฺุ  -  ในมวลชีวิต, เยนะฺ  -  ซึ่ง, เอคัมฺ  -  หนึ่ง, บาวัมฺ  -  สถิต, อัพยะยัมฺ  -  ไม่สูญสิ้น, อีคชะเทฺ  -  เขาเห็น, อวิบัฺคทัมฺ  -  ไม่แบ่งแยก, วิบัฺคเทชฺุ  -  แบ่งออกเป็นจำนวนนับไม่ถ้วน, ทัทฺ  -  นั้น, กยานัมฺ  -  ความรู้, วิดดิฺฺ  -  รู้, สาททวิคัมฺ  -  ในระดับความดี

คำแปลฺ

ความรู้ที่ทำให้เห็นธรรมชาติทิพย์ซึ่งไม่มีการแบ่งแยกในมวลชีวิต  ถึงแม้ว่าพวกเขาแบ่งออกเป็นรูปลักษณ์นับจำนวนไม่ถ้วน  เธอควรเข้าใจว่าอยู่ในระดับความดี

คำอธิบายฺ

บุคคลที่เห็นดวงวิญญาณในทุก  ๆ  ชีวิต  ไม่ว่าจะเป็นเทวดา  มนุษย์  สัตว์  นกสัตว์เดรัจฉาน  สัตว์น้ำ  หรือต้นไม้  เป็นผู้ที่มีความรู้ในระดับความดี  ในมวลชีวิตมีหนึ่งดวงวิญญาณ  ถึงแม้ว่ามีร่างกายที่แตกต่างกันตามกรรมในอดีต  ดังที่ได้อธิบายไว้ในบทที่สิบเจ็ด  ปรากฏการณ์ของพลังชีวิตในทุกร่างเนื่องมาจากธรรมชาติที่สูงกว่าของภควานดังนั้น  จึงเห็นธรรมชาติที่สูงกว่า  การเห็นพลังชีวิตในทุกร่างคือการเห็นในระดับความดี  พลังชีวิตไม่มีวันสูญสลาย  ถึงแม้ว่าร่างกายแตกสลาย  ข้อแตกต่างสำเหนียกเห็นทางร่างกาย  เพราะว่ามีรูปลักษณ์มากมายในความเป็นอยู่ทางวัตถุของพันธชีวิต  พลังชีวิตดูเหมือนแบ่งแยก  ความรู้ที่ไม่เชื่อในรูปลักษณ์เช่นนี้เป็นส่วนหนึ่งของความรู้แจ้งแห่งตน