แนวคิดที่ว่าร่างวัตถุคือสิ่งมีชีวิต  และเมื่อร่างกายแตกสลายจิตสำนึกก็ถูกทำลายไปด้วยเช่นกัน  เช่นนี้  เป็นความรู้ในระดับตัณหา  ตามความรู้นี้ร่างกายต่าง  ๆ  ไม่เหมือนกันก็เนื่องมาจากการพัฒนาจิตสำนึกที่แตกต่างกัน  มิฉะนั้น  จะไม่มีดวงวิญญาณที่แยกออกไปซึ่งปรากฏมาเป็นจิตสำนึก  ร่างกายเป็นดวงวิญญาณในตัวเอง  ไม่มีดวงวิญญาณที่แยกออกไปนอกเหนือจากร่างกาย  ตามความรู้นี้จิตสำนึกไม่ถาวร  หรือมิฉะนั้นก็ไม่มีปัจเจกวิญญาณ  แต่มีหนึ่งดวงวิญญาณที่แผ่กระจายไปทั่ว  เปี่ยมไปด้วยความรู้  และร่างกายนี้เป็นปรากฏการณ์ของอวิชชาชั่วคราว  หรือนอกเหนือไปจากร่างกายนี้จะไม่มีปัจเจกวิญญาณพิเศษหรือดวงวิญญาณสูงสุด  แนวความคิดทั้งหลายเหล่านี้  พิจารณาว่าเป็นผลผลิตของระดับตัณหา