“ความรู้”  ของคนธรรมดาสามัญอยู่ในระดับแห่งความมืดหรืออวิชชาเสมอเพราะว่าทุก  ๆ  ชีวิตอยู่ในพันธสภาวะซึ่งเกิดมาในระดับอวิชชา  ผู้ที่ไม่พัฒนาความรู้จากผู้ที่เชื่อถือได้หรือจากคำสั่งสอนของพระคัมภีร์  มีความรู้ที่จำกัดอยู่กับร่างกาย  เขาไม่สนใจเกี่ยวกับการปฏิบัติตามคำแนะนำของพระคัมภีร์  สำหรับบุคคลนี้เงินตราคือพระเจ้า  และความรู้หมายถึงความพึงพอใจกับอุปสงค์ทางร่างกาย  ความรู้เช่นนี้ไม่มีความสัมพันธ์กับสัจธรรมซึ่งเหมือนกับความรู้ของสัตว์เดรัจฉานธรรมดา  เช่น  ความรู้ในการกิน  การนอน  การป้องกันตัว  และเพศสัมพันธ์  อธิบาย  ณ  ที่นี้ว่าความรู้เช่นนี้เป็นผลผลิตของระดับแห่งความมืด  อีกนัยหนึ่ง  ความรู้เกี่ยวกับจิตวิญญาณเหนือร่างกายนี้เรียกว่าความรู้ในระดับความดี  ความรู้ที่ผลิตทฤษฎีและลัทธิมากมายตามตรรกวิทยาทางโลกและการคาดคะเนทางจิตเป็นผลผลิตของระดับตัณหา  และความรู้ที่เกี่ยวเนื่องกับการรักษาร่างกายให้สะดวกสบายเท่านั้นกล่าวว่าอยู่ในระดับอวิชชา