ภควัต-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ สิบแปด

บทสรุปความสมบูรณ์
แห่งการเสียสละ

โศลก 25

อนุบันดัฺม คชะยัม ฮิมสาม
อนะเพคชยะ ชะ โพรุชัมฺ

โมฮาด อารับฺยะเท คารมะ
ยัท ทัท ทามะสัม อุชยะเทฺ

อนุบันดัฺมฺ  -  พันธนาการในอนาคต, คชะยัมฺ  -  การทำลาย, ฮิมสามฺ  -  และความทุกข์ของผู้อื่น, อนะเพคชยะฺ  -  โดยไม่พิจารณาถึงผลที่ตามมา, ชะฺ  -  เช่นกัน, โพรุชัมฺ  -  ลงโทษตัวเอง, โมฮาทฺ  -  ด้วยความหลง, อารับฺยะเทฺ  -  เริ่มต้น, คารมะฺ  -  งาน, ยัทฺ  -  ซึ่ง, ทัทฺ  -  นั้น, ทามะสัมฺ  -  ในระดับอวิชชา, อุชยะเทฺ  -  กล่าวว่าเป็น

คำแปลฺ

การกระทำที่ทำไปในความหลง  โดยไม่คำนึงถึงคำสั่งสอนของพระคัมภีร์  และไม่คำนึงถึงพันธกรณีในอนาคต  หรือเป็นการเบียดเบียน  หรือสร้างความทุกข์ให้แก่ผู้อื่น  กล่าวว่าอยู่ในระดับอวิชชา

คำอธิบายฺ

เราต้องรับผิดชอบต่อการกระทำของเราต่อรัฐ  หรือต่อผู้แทนขององค์ภควานที่เรียกว่ายมทูต  หรือ  ยะมะดูทะฺ  งานที่ไม่รับผิดชอบเป็นการทำลาย  เนื่องจากทำลายหลักธรรมคำสอนของพระคัมภีร์ส่วนมากอยู่บนฐานแห่งการเบียดเบียนและทำให้ชีวิตอื่นต้องได้รับทุกข์  งานที่ไม่รับผิดชอบเช่นนี้ดำเนินไปในแสงแห่งประสบการณ์ส่วนตัวเช่นนี้เรียกว่าความหลง  งานในความหลงทั้งหลายเหล่านี้เป็นผลผลิตของระดับอวิชชา