ภควัต-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ สิบแปด

บทสรุปความสมบูรณ์
แห่งการเสียสละ

โศลก 26

มุคทะ-สังโก ่นะฮัม-วาดี
ดฺริทิ-อุทสาฮะ-สะมันวิทะฮฺ

สิดดิฺ-อสิดดฺโยร นิรวิคาระฮ
คารทา สาททวิคะ อุชยะเทฺ

มุคทะ-สังกะฮฺ  -  เป็นอิสระจากการคบหาสมาคมทางวัตถุทั้งหมด, อนะฮัม-วาดีฺ  -  ปราศจากอหังการ, ดฺริทิฺ  -  ด้วยความมุ่งมั่น, อุทสาฮะฺ  -  และความกระตือรือร้นอย่างยิ่ง, สะมันวิทะฮฺ  -  มีคุณสมบัติ, สิดดิฺฺ  -  ในความสมบูรณ์, อสิดดฺโยฮฺ  -  และความล้มเหลว, นิรวิคาระฮฺ  -  ไม่เปลี่ยนแปลง, คารทาฺ  -  ผู้ทำงาน, สาททวิคะฮฺ  -  ในระดับความดี, อุชยะเทฺ  -  กล่าวว่าเป็น

คำแปลฺ

ผู้ปฏิบัติหน้าที่ของตนโดยไม่ยุ่งเกี่ยวกับสามระดับแห่งธรรมชาติวัตถุ  ปราศจากอหังการ  ปฏิบัติด้วยความมุ่งมั่นและกระตือรือร้นเป็นอย่างยิ่ง  และไม่หวั่นไหวทั้งในความสำเร็จหรือความล้มเหลว  กล่าวว่าเป็นผู้ทำงานในระดับความดี

คำอธิบายฺ

บุคคลในคริชณะจิตสำนึกเป็นทิพย์เหนือระดับต่าง  ๆ  แห่งธรรมชาติวัตถุเสมอ  เขาไม่คาดหวังต่อผลลัพธ์ของงานที่ได้รับมอบหมายให้กระทำ  เนื่องจากอยู่เหนืออหังการและความยโส  ถึงกระนั้น  เขากระตือรือร้นเสมอจนกว่างานนั้นจะเสร็จสมบูรณ์โดยไม่วิตกกังวลต่อความทุกข์ที่ต้องเผชิญ  เขายังคงความกระตือรือร้นเสมอ  ไม่สนใจกับความสำเร็จหรือล้มเหลว  และมีความเสมอภาคทั้งในความทุกข์และความสุข  คนทำงานเช่นนี้สถิตในระดับความดี