ภควัต-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ สิบแปด

บทสรุปความสมบูรณ์
แห่งการเสียสละ

โศลก 28

อยุคทะฮ พราคริทะฮ สทับดฺะฮ
ชะโทฺ ไนชคริทิโค ่ละสะฮฺ

วิชาดี ดีรกฺะ-สูทรี ชะ
คารทา ทามะสะ อุชยะเทฺ

อยุคทะฮฺ  -  ไม่อ้างถึงคำสั่งสอนของพระคัมภีร์, พราคริทะฮฺ  -  นักวัตถุนิยม, สทับดฺะฮฺ  -  ดื้อรั้น, ชะทฺะฮฺ  -  หลอกลวง, ไนชคริทิคะฮฺ  -  ชำนาญในการดูถูกผู้อื่น, อละสะฮฺ  -  เกียจคร้าน, วิชาดีฺ  -  อารมณ์เสีย, ดิรกฺะฺ  -  สูทรีฺ  -  ผลัดวันประกันพรุ่ง, ชะฺ  -  เช่นกัน, คารทาฺ  -  ผู้ทำงาน, ทามะสะฮฺ  -  ในระดับอวิชชา, อุชยะเทฺ  -  กล่าวว่าเป็น

คำแปลฺ

ผู้ทำงานที่ละเมิดคำสั่งสอนของพระคัมภีร์เสมอ  เป็นนักวัตถุนิยม  ดื้อรั้น  ขี้โกงชำนาญในการดูถูกผู้อื่น  เกียจคร้าน  อารมณ์เสียเสมอ  และผัดวันประกันพรุ่งกล่าวว่าเป็นผู้ทำงานในระดับอวิชชา

คำอธิบายฺ

ในคำสั่งสอนของพระคัมภีร์  เราพบว่างานชนิดใดควรปฏิบัติและงานชนิดใดไม่ควรปฏิบัติ  พวกที่ไม่สนใจต่อคำสั่งสอนเหล่านี้ปฏิบัติในงานที่ไม่ควรทำ  โดยทั่วไปเป็นนักวัตถุนิยม  ทำงานตามระดับแห่งธรรมชาติ  ไม่ทำตามคำสั่งสอนของพระคัมภีร์  ผู้ปฏิบัติงานเหล่านี้ไม่สุภาพและโดยทั่วไปฉลาดแกมโกง  และชำนาญในการดูถูกผู้อื่นเสมอ  เกียจคร้านมาก  ถึงแม้มีงานบางอย่างต้องทำ  แต่ทำไม่ดีและจะผัดไว้ทำภายหลังดังนั้น  ดูเหมือนว่าจะมีอารมณ์เสียอยู่เสมอ  ชอบผัดวันประกันพรุ่ง  สิ่งใดสามารถทำให้เสร็จภายในหนึ่งชั่วโมงก็จะลากทำไปเป็นปี  ผู้ปฏิบัติงานเช่นนี้สถิตในระดับอวิชชา