ภควัต-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ สิบแปด

บทสรุปความสมบูรณ์
แห่งการเสียสละ

โศลก 3

ทยาจยัม โดชะ-วัด อิทิ เอเค
คารมะ พราฮุร มะนีชิณะฮฺ

ยะกยะ-ดานะ-ทะพะฮ-คารมะ
นะ ทยาจยัม อิทิ ชาพะเรฺ

ทยาจยัมฺ  -  ต้องยกเลิก, โดชะ-วัทฺ  -  ว่าเป็นสิ่งชั่วร้าย, อิทิฺ  -  ดังนั้น, เอเคฺ  -  กลุ่มหนึ่ง, คารมะฺ  -  งาน, พราฮุฮฺ  -  พวกเขากล่าวว่า, มะนีชิณะฮฺ  -  นักคิดผู้ยิ่งใหญ่, ยะกยะฺ  -  ของการบูชา, ดานะฺ  -  การให้ทาน, ทะพะฮฺ  -  และการบำเพ็ญเพียร, คารมะฺ  -  งาน, นะฺ  -  ไม่เคย, ทยาจยัมฺ  -  ยกเลิก, อิทิฺ  -  ดังนั้น, ชะฺ  -  และ, อพะเรฺ  -  ผู้อื่น

คำแปลฺ

ผู้รู้บางท่านประกาศว่ากิจกรรมเพื่อผลทางวัตถุทั้งหมดควรยกเลิกเพราะเป็นสิ่งที่ผิด  แต่นักปราชญ์อื่น  ๆ  กล่าวว่า  การปฏิบัติพิธีบูชา  การให้ทาน  และการบำเพ็ญเพียรไม่ควรยกเลิก

คำอธิบายฺ

มีกิจกรรมมากมายในวรรณกรรมพระเวทซึ่งเป็นเรื่องราวต้องถกเถียงกันตัวอย่างเช่น  ได้กล่าวไว้ว่าสัตว์ถูกฆ่าได้ในพิธีบูชา  แต่บางคนยืนยันว่าการฆ่าสัตว์เป็นสิ่งที่น่ารังเกียจที่สุด  ถึงแม้ว่าการฆ่าสัตว์ในพิธีบูชาได้แนะนำไว้ในวรรณกรรมพระเวท  แต่ไม่พิจารณาว่าสัตว์ถูกฆ่าเพราะพิธีบูชาจะให้ชีวิตใหม่แก่สัตว์  บางครั้งสัตว์ได้รับชีวิตในร่างสัตว์ตัวใหม่หลังจากถูกฆ่าในพิธีบูชา  และบางครั้งได้รับการส่งเสริมให้ไปมีร่างชีวิตมนุษย์ทันที  แต่มีความคิดเห็นที่แตกต่างกันในหมู่นักปราชญ์  บ้างกล่าวว่าการฆ่าสัตว์ควรหลีกเลี่ยงเสมอ  และบ้างก็กล่าวว่าเป็นสิ่งดีหากทำไปเพื่อพิธีบูชา  ความคิดเห็นที่แตกต่างกันเกี่ยวกับกิจกรรมพิธีบูชาทั้งหมดนี้  บัดนี้  องค์ภควานเองจะทรงทำให้กระจ่างขึ้น