ภควัต-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ สิบแปด

บทสรุปความสมบูรณ์
แห่งการเสียสละ

โศลก 34

ยะยา ทุ ดฺารมะ-คามารทฺาน
ดฺริทยา ดฺาระยะเท ่รจุนะฺ

พระสังเกนะ พฺะลาคางคชี
ดฺริทิฮ สา พารทฺะ ราจะสีฺ

ยะยาฺ  -  ซึ่ง, ทฺุ  -  แต่, ดฺารมะฺ  -  ศาสนา, คามะฺ  -  การสนองประสาทสัมผัส, อารทฺานฺ  -  และการพัฒนาเศรษฐกิจ, ดฺริทยาฺ  -  ด้วยความมุ่งมั่น, ดฺาระยะเทฺ  -  เขาสนับสนุน, อารจุนะฺ  -  โอ้อารจุนะ, พระสังเกนะฺ  -  เนื่องจากความยึดติด, พฺะละ-อาคางคชีฺ  -  ปรารถนาผลทางวัตถุ, ดฺริทิฮฺ  -  ความมุ่งมั่น, สาฺ  -  นั้น, พารทฺะฺ  -  โอ้ โอรสพระนางพริทฺา, ราจะสีฺ  -  ในระดับตัณหา

คำแปลฺ

แต่ความมุ่งมั่นที่ทำให้ยึดติดอยู่ในผลประโยชน์ทางวัตถุ  ในศาสนา  ในการพัฒนาเศรษฐกิจ  ในการสนองประสาทสัมผัส  เป็นธรรมชาติแห่งตัณหา  โอ้  อารจุนะ

คำอธิบายฺ

บุคคลใดที่ปรารถนาผลประโยชน์ทางวัตถุในกิจกรรมทางศาสนาหรือกิจกรรมทางเศรษฐกิจอยู่เสมอ  มีความปรารถนาอยู่สิ่งเดียวคือการสนองประสาทสัมผัส  เมื่อจิตใจ  ชีวิต  และประสาทสัมผัสใช้ไปในทางนั้น  ผู้นี้อยู่ในระดับตัณหา