พันธวิญญาณพยายามรื่นเริงกับความสุขทางวัตถุครั้งแล้วครั้งเล่า  ดังนั้น  เขาจึงได้แต่เคี้ยวกากเดน  แต่บางครั้งในระหว่างความรื่นเริงเช่นนี้  เขาได้รับการปลดเปลื้องจากพันธนาการทางวัตถุ  ด้วยการมาคบหาสมาคมกับดวงวิญญาณผู้ยิ่งใหญ่  อีกนัยหนึ่งพันธวิญญาณหมกมุ่นอยู่กับการสนองประสาทสัมผัสเสมอ  แต่เมื่อได้มาคบหาสมาคมกับกัลยาณมิตรและเข้าใจว่าความรื่นเริงทางวัตถุเป็นเพียงการกระทำที่ซ้ำซากอยู่ในสิ่งเดียวกัน  และได้ตื่นขึ้นในคริชณะจิตสำนึกที่แท้จริง  บางครั้งเขาได้รับการปลดเปลื้องจากสิ่งที่สมมติว่าเป็นความสุขซ้ำซากเช่นนี้