ภควัต-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ สิบแปด

บทสรุปความสมบูรณ์
แห่งการเสียสละ

โศลก 37

ยัท ทัด อเกร วิชัม อิวะ
พะริณาเม ่มริโทพะมัมฺ

ทัท สุคัฺม สาททวิคัม โพรคทัม
อาทมะ-บุดดิฺ-พระสาดะ-จัมฺ

ยัทฺ  -  ซึ่ง, ทัทฺ  -  นั้น, อเกรฺ  -  ในตอนต้น, วิชัม อิวะฺ  -  เหมือนยาพิษ, พะริณาเมฺ  -  ในบั้นปลาย, อมริทะฺ  -  น้ำทิพย์, อุพะมัมฺ  -  เปรียบเทียบกับ, ทัทฺ  -  นั้น, สุคัฺมฺ  -  ความสุข, สาททวิคัมฺ  -  ในระดับความดี, โพรคทัมฺ  -  กล่าวว่า, อาทมะฺ  -  ในตัว, บุดดิฺฺ  -  ของปัญญา, พระสาดะ-จัมฺ  -  เกิดจากความพึงพอใจ

คำแปลฺ

สิ่งที่ในตอนแรกอาจเหมือนกับยาพิษ  แต่ในบั้นปลายกลายเป็นน้ำทิพย์  ซึ่งปลุกเขาให้ตื่นอยู่ในความรู้แจ้งแห่งตน  กล่าวว่าเป็นความสุขในระดับความดี

คำอธิบายฺ

ในการแสวงหาความรู้แจ้งแห่งตน  เราต้องปฏิบัติตามกฎเกณฑ์มากมายเพื่อควบคุมจิตใจและประสาทสัมผัส  และตั้งสมาธิจิตอยู่ที่ดวงชีวิต  ขั้นตอนนี้ยากมากและขมขื่นเหมือนกับยาพิษ  แต่ถ้าหากประสบความสำเร็จในการปฏิบัติตามกฎเกณฑ์  และมาถึงสถานภาพทิพย์  เราจะเริ่มดื่มน้ำทิพย์ที่แท้จริงและรื่นเริงอยู่กับชีวิต