ภควัต-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ สิบแปด

บทสรุปความสมบูรณ์
แห่งการเสียสละ

โศลก 4

นิชชะยัม ชริณุ เม ทะทระ
ทยาเก บฺะระทะ-สัททะมะฺ

ทยาโก ฮิ พุรุชะ-วิยากฮระ
ทริ-วิดฺะฮ สัมพระคีรทิทะฮฺ

นิชชะยัมฺ  -  แน่นอน, ชริณฺุ  -  สดับฟัง, เมฺ  -  จากข้า, ทะทระฺ  -  ณ ที่นี้, ทยาเกฺ  -  ในเรื่องของการเสียสละ, บฺะระทะ-สัท-ทะมะฺ  -  โอ้ ผู้ยอดเยี่ยมแห่งราชวงศ์บฺาระทะ, ทยากะฮฺ  -  การเสียสละ, ฮิฺ  -  แน่นอน, พุรุชะ-วิยากฺระฺ  -  โอ้ เสือในหมู่มนุษย์, ทริ-วิดฺะฮฺ  -  ของสามประเภท, สัมพระคีรทิทะฮฺ  -  ประกาศ

คำแปลฺ

โอ้  ผู้ยอดเยี่ยมที่สุดในหมู่บฺาระทะ  บัดนี้จงฟังคำตัดสินของข้าเกี่ยวกับการเสียสละ  โอ้  เสือในหมู่มนุษย์  ในพระคัมภีร์ได้กล่าวว่าการเสียสละมีอยู่สามประเภท

คำอธิบายฺ

ถึงแม้มีความคิดเห็นที่แตกต่างกันเกี่ยวกับการเสียสละ  ณ  ที่นี้  ชรี  คริชณะบุคลิกภาพสูงสุดแห่งพระเจ้าทรงให้คำตัดสินซึ่งควรถือว่าเป็นคำตัดสินสุดท้าย  อันที่จริงคัมภีร์พระเวทเป็นกฎหมายที่องค์ภควานทรงเป็นผู้ให้  บัดนี้ทรงปรากฏด้วยพระองค์เองและคำดำรัสขององค์ชรีคริชณะถือว่าเป็นข้อยุติ  พระองค์ตรัสว่าวิธีการเสียสละควรพิจารณาในความสัมพันธ์กับสามระดับแห่งธรรมชาติวัตถุที่ปฏิบัติกันอยู่