ภควัต-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ สิบแปด

บทสรุปความสมบูรณ์
แห่งการเสียสละ

โศลก 47

ชเรยาน-สวะ-ดฺารโม วิกุณะฮ
พะระ-ดฺารมาท สุ-อนุชาทิฺทาทฺ

สวะบฺาวะ-นิยะทัม คารมะ
คุรวัน นาพโนทิ คิลบิชัมฺ

ชเรยานฺ  -  ดีกว่า, สวะ-ดฺารมะฮฺ  -  อาชีพของเขาเอง, วิกุณะฮฺ  -  ปฏิบัติโดยไม่สมบูรณ์, พะระ-ดฺารมาทฺ  -  กว่าอาชีพของผู้อื่น, สุ-อนุชทิฺทาทฺ  -  ทำอย่างสมบูรณ์, สวะบฺาวะ- นิยะทัมฺ  -  กำหนดตามธรรมชาติของตน, คารมะฺ  -  งาน, คุรวันฺ  -  ปฏิบัติ, นะฺ  -  ไม่เคย, อาพโนทิฺ  -  บรรลุ, คิลบิชัมฺ  -  ผลบาป

คำแปลฺ

การปฏิบัติตามอาชีพของตนแม้อาจทำได้ไม่สมบูรณ์ทีเดียว  ยังดีกว่าไปรับเอาอาชีพของคนอื่นและมาทำได้อย่างสมบูรณ์  หน้าที่ที่กำหนดไว้ตามธรรมชาติของตนเองจะไม่มีวันได้รับผลบาป

คำอธิบายฺ

อาชีพการงานของเรากำหนดไว้ใน  ภควัต-คีตาฺ  ดังที่ได้กล่าวไว้ในโศลกก่อน  ๆหน้าที่ของ  บราฮมะณะ  คชัทริยะ  ไวชยะฺ  และ  ชูดระฺ  กำหนดไว้ตามระดับแห่งธรรมชาติโดยเฉพาะของตนเอง  เราไม่ควรเลียนแบบหน้าที่ของผู้อื่น  บุคคลที่โดยธรรมชาติชอบทำงานของ  ชูดระฺ  ไม่ควรอ้างว่าเป็น  บราฮมะณะฺ  อย่างผิดธรรมชาติถึงแม้อาจเกิดในตระกูล  บราฮมะณะฺ  เขาควรทำงานตามธรรมชาติของตน  ไม่มีงานใดน่ารังเกียจหากปฏิบัติเพื่อรับใช้องค์ภควาน  อาชีพการงานของ  บราฮมะณะฺ  แน่นอนว่าอยู่ในระดับความดี  แต่หากว่าบุคคลไม่อยู่ในระดับความดีโดยธรรมชาติ  ก็ไม่ควรเลียนแบบอาชีพการงานของ  บราฮมะณะฺ  สำหรับ  คชัทริยะฺ  หรือผู้บริหาร  มีสิ่งที่น่ารังเกียจมากมายเช่น  คชัทริยะฺ  ต้องเบียดเบียนผู้อื่นเพื่อสังหารศัตรู  บางครั้ง  คชัทริยะฺ  ต้องพูดเท็จเพื่อผลประโยชน์ทางการทูต  การเบียดเบียนและการตีสองหน้าเช่นนี้มาพร้อมกับภารกิจทางการเมือง  แต่  คชัทริยะฺ  ไม่ควรยกเลิกอาชีพการงานของตน  และพยายามไปปฏิบัติหน้าที่ของ  บราฮมะณะฺ

เราควรปฏิบัติเพื่อให้องค์ภควานทรงพอพระทัย  ตัวอย่างเช่น  อารจุนะทรงเป็น  คชัทริยะฺ  ผู้ลังเลใจในการต่อสู้กับฝ่ายตรงข้าม  แต่ถ้าหากการสู้รบเช่นนี้กระทำไปเพื่อประโยชน์ของคริชณะบุคลิกภาพสูงสุดแห่งพระเจ้าก็ไม่จำเป็นจะต้องกลัวตกต่ำลง  ในสนามธุรกิจก็เช่นกัน  บางครั้งพ่อค้าต้องพูดเท็จบ่อย  ๆ  เพื่อผลกำไร  หากไม่ทำเช่นนี้จะไม่มีผลกำไร  บางครั้งพ่อค้ากล่าวว่า  “โอ้  ลูกค้าที่รัก  สำหรับคุณฉันไม่มีกำไรอะไรเลย”แต่ควรรู้ว่าปราศจากผลกำไรพ่อค้าอยู่ไม่ได้  ดังนั้น  เราควรยอมรับว่าเป็นการพูดเท็จแน่เมื่อพ่อค้ากล่าวว่าไม่ได้กำไร  แต่พ่อค้าไม่ควรคิดว่าเนื่องจากมีอาชีพที่การพูดเท็จเป็นสิ่งจำเป็น  ควรยกเลิกอาชีพของตนและมามีอาชีพเป็น  บราฮมะณะฺ  เช่นนี้ไม่แนะนำ  ไม่ว่าจะเป็น  คชัทริยะ  ไวชยะฺ  หรือ  ชูดระฺ  ไม่สำคัญ  หากเรารับใช้บุคลิกภาพสูงสุดแห่งพระเจ้าด้วยผลงานของตน  แม้  บราฮมะณะฺ  ผู้ทำพิธีบูชาต่าง  ๆ  บางครั้งต้องฆ่าสัตว์  เนื่องจากบางครั้งต้อใช้สัตว์ในพิธีบูชา  ในทำนองเดียวกันหาก  คชัทริยะฺ  ทำตามอาชีพของตนในการสังหารศัตรูจะไม่มีผลบาป  ในบทที่สามได้อธิบายเรื่องนี้อย่างละเอียดและชัดเจนว่าทุกคนควรทำงานเพื่อจุดมุ่งหมายแห่ง  ยะกยะฺ  หรือเพื่อองค์วิชณุบุคลิกภาพสูงสุดแห่งพระเจ้า  สิ่งใดที่กระทำไปเพื่อสนองประสาทสัมผัสส่วนตัวเป็นต้นเหตุแห่งพันธนาการข้อสรุปคือทุกคนควรปฏิบัติตามระดับแห่งธรรมชาติโดยเฉพาะที่ตนได้รับมา  และควรตัดสินใจทำงานเพื่อรับใช้อย่างสูงสุดแด่องค์ภควานเท่านั้น