ภควัต-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ สิบแปด

บทสรุปความสมบูรณ์
แห่งการเสียสละ

โศลก 48

สะฮะ-จัม คารมะ คะอุนเทยะ
สะ-โดชัม อพิ นะ ทยะเจทฺ

สารวารัมบา ฮิ โดชณะ
ดํูเมนากนิร อิวาวริทาฮฺ

สะฮะ-จัมฺ  -  เกิดขึ้นพร้อมกัน, คารมะฺ  -  งาน, คะอุนเทยะฺ  -  โอ้ โอรสพระนางคุนที, สะ- โดชัมฺ  -  ด้วยความผิดพลาด, อพิฺ  -  ถึงแม้ว่า, นะฺ  -  ไม่เคย, ทยะเจทฺ  -  เขาควรยกเลิก, สารวะ-อารัมบฺาฮฺ  -  การเสี่ยงภัยทั้งหมด, ฮิฺ  -  แน่นอน, โดเชณะฺ  -  ด้วยความผิด, ดํูเมนะฺ  -  กับควัน, อักนิฮฺ  -  ไฟ, อิวะฺ  -  เหมือน, อาวริทาฮฺ  -  ปกคลุม

คำแปลฺ

ความพยายามทุกครั้งจะถูกปกคลุมด้วยความผิดพลาดบางอย่าง  เหมือนกับไฟที่ถูกควันปกคลุม  ดังนั้น  จึงไม่ควรยกเลิกงานที่เกิดจากธรรมชาติของตนเอง  โอ้โอรสพระนางคุนที  ถึงแม้งานนี้จะเต็มไปด้วยความผิดพลาด

คำอธิบายฺ

ในพันธชีวิต  งานทั้งหมดเป็นมลทินโดยระดับวัตถุแห่งธรรมชาติ  แม้จะเป็น  บราฮมะณะฺ  ต้องทำพิธีบูชาซึ่งการฆ่าสัตว์เป็นสิ่งจำเป็น  ในทำนองเดียวกัน  คชัทริยะฺ  ไม่ว่าจะใจบุญเพียงใด  ต้องต่อสู้กับศัตรูซึ่งหลีกเลี่ยงไม่ได้  เช่นเดียวกัน  พ่อค้าไม่ว่าจะใจบุญแค่ไหน  บางครั้งต้องซ่อนผลกำไรเพื่อให้ธุรกิจอยู่ได้  หรือบางครั้งต้องทำธุรกิจในตลาดมืด  เหล่านี้เป็นสิ่งจำเป็น  ซึ่งเราไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้  เช่นเดียวกันถึงแม้ว่าบุคคลเป็น  ชูดระฺ  รับใช้เจ้านายเลว  เขาต้องปฏิบัติตามคำสั่งของเจ้านาย  แม้ไม่ควรทำ  แม้จะมีข้อผิดพลาดเหล่านี้  เขาควรปฏิบัติตามหน้าที่ที่กำหนดไว้  เพราะเกิดจากธรรมชาติของตนเอง

ได้ให้ตัวอย่างที่ดีไว้  ณ  ที่นี้ว่า  แม้ว่าไฟบริสุทธิ์แต่ยังมีควัน  แต่ควันไม่ได้ทำให้ไฟไม่บริสุทธิ์  ถึงแม้จะมีควันในไฟ  ไฟก็ยังพิจารณาว่าเป็นธาตุบริสุทธิ์ที่สุดในบรรดาธาตุทั้งหมด  หากยกเลิกงานของ  คชัทริยะฺ  และไปรับเอาอาชีพของ  บราฮมะณะฺ  มาทำ  ก็ไม่แน่ใจว่างานในอาชีพ  บราฮมะณะฺ  จะราบรื่นเสมอไป  อาจสรุปได้ว่าในโลกวัตถุไม่มีผู้ใดสามารถเป็นอิสระโดยสมบูรณ์จากมลทินแห่งธรรมชาติวัตถุ  ตัวอย่างของไฟและควันเหมาะสมมากในประเด็นนี้  ในฤดูหนาวเราเอาหินมาจากไฟ  บางครั้งควันรบกวนดวงตาและส่วนอื่น  ๆ  ของร่างกาย  แต่เราต้องใช้ไฟถึงแม้จะมีสภาวะรบกวน  ในทำนองเดียวกันเราไม่ควรยกเลิกอาชีพตามธรรมชาติของตนเอง  อันเนื่องจากมีปัจจัยรบกวนบางอย่างแต่ควรมุ่งมั่นที่จะรับใช้องค์ภควานด้วยอาชีพการงานของตนในคริชณะจิตสำนึก  นั่นคือจุดแห่งความสมบูรณ์  เมื่ออาชีพบางอย่างปฏิบัติไปเพื่อความพึงพอพระทัยขององค์ภควาน  ข้อบกพร่องทั้งหลายในอาชีพนั้นก็ถูกทำให้บริสุทธิ์ขึ้น  เมื่อผลของงานบริสุทธิ์ด้วยการเชื่อมสัมพันธ์กับการอุทิศตนเสียสละรับใช้เราจะกลายมาเป็นผู้สมบูรณ์ในการเห็นตนเองภายใน  และนั่นคือความรู้แจ้งแห่งตน