ภควัต-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ สิบแปด

บทสรุปความสมบูรณ์
แห่งการเสียสละ

โศลก 50

สิดดิฺม พราพโท ยะทฺา บระฮมะ
ทะทฺาพโนทิ นิโบดฺะ เมฺ

สะมาเสไนวะ คะอุนเทยะ
นิชทฺา กยานัสยะ ยา พะราฺ

สิดดิฺมฺ  -  ความสมบูรณ์, พราพทะฮฺ  -  บรรลุ, ยะทฺาฺ  -  เหมือน, บระฮมะฺ  -  สูงสุด, ทะทฺาฺ  -  ดังนั้น, อาพโนทิฺ  -  เขาบรรลุ, นิโบดฺะฺ  -  พยายามเข้าใจ, เมฺ  -  จากข้า, สะมาเสนะฺ  -  โดยสรุป, เอวะฺ  -  แน่นอน, คะอุนเทยะฺ  -  โอ้ โอรสพระนางคุนที, นิชทฺาฺ  -  ระดับ, กยานัสยะฺ  -  ของความรู้, ยาฺ  -  ซึ่ง, พะราฺ  -  ทิพย์

คำแปลฺ

โอ้  โอรสพระนางคุนที  จงเรียนรู้จากข้าว่า  ผู้บรรลุถึงความสมบูรณ์เช่นนี้สามารถจะบรรลุถึงระดับสมบูรณ์สูงสุด  บระฮมัน  ซึ่งเป็นระดับแห่งความรู้ที่สมบูรณ์สูงสุด  ด้วยการปฏิบัติเช่นนี้ได้อย่างไร  บัดนี้ข้าจะสรุปให้ฟัง

คำอธิบายฺ

องค์ภควานทรงอธิบายแด่อารจุนะว่า  บุคคลจะสามารถบรรลุถึงระดับแห่งความสมบูรณ์สูงสุดจากการปฏิบัติหน้าที่การงานของตนได้อย่างไร  ด้วยการปฏิบัติหน้าที่เพื่อบุคลิกภาพสูงสุดแห่งพระเจ้าเขาจะบรรลุถึงระดับสูงสุดแห่ง  บระฮมันฺ  เพียงแต่ต้องสละผลงานของตนเพื่อความพึงพอพระทัยขององค์ภควาน  นั่นคือวิธีแห่งความรู้แจ้งแห่งตน  ความสมบูรณ์แห่งความรู้ที่แท้จริงอยู่ที่การบรรลุถึงคริชณะจิตสำนึกที่บริสุทธิ์  ดังจะอธิบายในโศลกต่อ  ๆ  ไป