ภควัต-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ สิบแปด

บทสรุปความสมบูรณ์
แห่งการเสียสละ

โศลก 54

บระฮมะ-บํูทะฮ พระสันนาทมา
นะ โชชะทิ นะ คางชะทิฺ

สะมะฮ สารเวชุ บํูเทชุ
มัด-บัฺคธิม ละบฺะเท พะรามฺ

บระฮมะ-บํูทะฮฺ  -  เป็นหนึ่งเดียวกับสัจธรรม, พระสันนะ-อาทมาฺ  -  มีความรื่นเริงเต็มที่, นะฺ  -  ไม่เคย, โชชะทิฺ  -  เศร้าโศก, นะฺ  -  ไม่เคย, คางคชะทิฺ  -  ปรารถนา, สะมะฮฺ  -  เสมอภาค, สารเวชฺุ  -  ทั้งหมด, บํูเทชฺุ  -  สิ่งมีชีวิต, มัท-บัฺคธิมฺ  -  การอุทิศตนเสียสละรับใช้ต่อข้า, ละบะ เทฺ  -  ได้รับ, พะรามฺ  -  ทิพย์

คำแปลฺ

ผู้ที่สถิตในระดับทิพย์จะรู้แจ้งบระฮมันสูงสุดในทันทีและจะมีความรื่นเริงอย่างเต็มเปี่ยม  เขาจะไม่เศร้าโศกหรือปรารถนาจะได้สิ่งใด  และเสมอภาคกับทุกชีวิตในระดับนั้น  เขาบรรลุถึงการอุทิศตนเสียสละรับใช้ต่อข้าด้วยความบริสุทธิ์ใจ

คำอธิบายฺ

สำหรับผู้ที่ไม่เชื่อในรูปลักษณ์  การบรรลุถึงระดับ  บระฮมะ-บํูทะฺ  หรือกลายมาเป็นหนึ่งเดียวกับสัจธรรมจะเป็นคำสุดท้าย  แต่สำหรับผู้ที่เชื่อในรูปลักษณ์  หรือสาวกผู้บริสุทธิ์จะก้าวไปไกลกว่านั้น  โดยปฏิบัติการอุทิศตนเสียสละรับใช้ด้วยความบริสุทธิ์  เช่นนี้หมายความว่า  ผู้ปฏิบัติการอุทิศตนเสียสละรับใช้ด้วยความบริสุทธิ์ใจต่อองค์ภควานอยู่ในระดับหลุดพ้นแล้วเรียกว่า  บระฮมะ-บํูทะฺ  หรือเป็นหนึ่งเดียวกับสัจธรรมเรียบร้อยแล้ว  ปราศจากการมาเป็นหนึ่งเดียวกับองค์ภควานหรือสัจธรรมเราไม่สามารถถวายการรับใช้ต่อพระองค์ได้  ในแนวคิดที่สมบูรณ์จะไม่มีข้อแตกต่างระหว่างผู้รับ  การรับใช้และผู้รับใช้  แต่ในระดับทิพย์ที่สูงกว่าจะมีข้อแตกต่าง

ในแนวคิดชีวิตทางวัตถุ  เมื่อทำงานเพื่อสนองประสาทสัมผัสจะมีความทุกข์ยากลำบาก  แต่ในโลกที่สมบูรณ์เมื่อปฏิบัติการอุทิศตนเสียสละรับใช้ด้วยความบริสุทธิ์ใจจะไม่มีความทุกข์ยาก  สาวกในคริชณะจิตสำนึกไม่มีอะไรที่ต้องเศร้าโศกหรือต้องปรารถนาเนื่องจากองค์ภควานทรงมีความสมบูรณ์  สิ่งมีชีวิตผู้ปฏิบัติรับใช้พระองค์ในคริชณะจิตสำนึกกลายมาเป็นผู้มีความสมบูรณ์อยู่ในตัวเช่นกัน  เขาเหมือนกับแม่น้ำที่ชะล้างน้ำสกปรกออกไปหมดแล้ว  เนื่องจากสาวกผู้บริสุทธิ์ไม่มีความนึกคิดถึงสิ่งอื่นใดนอกจากคริชณะ  จึงมีความรื่นเริงอยู่เสมอโดยธรรมชาติ  จะไม่เศร้าโศกกับการสูญเสียทางวัตถุใด  ๆ  หรือปรารถนาจะได้กำไรสิ่งใด  เนื่องจากอิ่มเอิบอยู่ในการรับใช้พระองค์เขาไม่มีความปรารถนาจะรื่นเริงทางวัตถุ  เพราะรู้ว่าทุก  ๆ  ชีวิตเป็นละอองอณูขององค์ภควาน  ดังนั้น  ทุก  ๆ  ชีวิตจึงเป็นผู้รับใช้นิรันดร  เขาจะไม่มองตามแนวคิดทางวัตถุว่าบางคนสูงกว่าหรือบางคนต่ำกว่า  สภาวะที่สูงกว่าและต่ำกว่านั้นไม่ถาวรสาวกไม่ไปยุ่งเกี่ยวกับการปรากฏหรือการไม่ปรากฏที่ไม่ยั่งยืน  สำหรับบุคคลเช่นนี้ทั้งก้อนหินหรือทองคำมีค่าเท่ากัน  นี่คือระดับ  บระฮมะ-บํูทะฺ  และระดับนี้  สาวกผู้บริสุทธิ์บรรลุได้โดยง่ายดายในระดับแห่งความเป็นอยู่เช่นนี้  ความคิดที่จะกลายมาเป็นหนึ่งเดียวกับ  บระฮ  มันฺ  สูงสุดและทำลายความเป็นปัจเจกของตนเองเหมือนกับตกนรก  ความคิดที่จะบรรลุถึงอาณาจักรสวรรค์กลายมาเป็นสิ่งหลอกลวง  และประสาทสัมผัสนั้นเหมือนกับเขี้ยวของงูพิษที่หักไปแล้ว  เฉกเช่นเราไม่กลัวงูพิษที่เขี้ยวหักเราก็จะไม่กลัวประสาทสัมผัสที่ควบคุมได้โดยปริยาย  โลกนี้มีความทุกข์ยากสำหรับบุคคลที่ติดเชื้อโรคทางวัตถุ  แต่สำหรับสาวกโลกทั้งโลกนั้นดีเท่า  ๆ  กับ  ไวคุณธฺะฺ  หรือท้องฟ้าทิพย์  บุคลสูงสุดในจักรวาลวัตถุนี้ไม่มีความสำคัญยิ่งไปกว่ามดตัวหนึ่งสำหรับสาวก  ระดับจิตสำนึกเช่นนี้บรรลุได้ด้วยพระเมตตา  ขององค์เชธันญะผู้ทรงสอนการอุทิศตนเสียสละรับใช้ที่บริสุทธิ์ในยุคนี้