คริชณะบุคลิกภาพสูงสุดแห่งพระเจ้าและส่วนที่สมบูรณ์ของพระองค์  ไม่สามารถเข้าใจได้ด้วยการคาดคะเนทางจิตหรือโดยผู้ไม่ใช่สาวก  หากผู้ใดปรารถนาจะเข้าใจองค์ภควาน  เขาต้องปฏิบัติการอุทิศตนเสียสละรับใช้ที่บริสุทธิ์ภายใต้การชี้นำของสาวกผู้บริสุทธิ์  มิฉะนั้น  ความจริงเกี่ยวกับองค์ภควานจะถูกซ่อนเร้นอยู่เสมอ  ดังที่ได้กล่าวไว้ใน  ภควัต-คีตาฺ  (7.25  )  ว่า  นาฮัม  พระคาชะฮ  สารวัสยะฺ  พระองค์ทรงไม่เปิดเผยกับทุก  ๆ  คน  ไม่มีผู้ใดสามารถเข้าใจองค์ภควานด้วยการมาเป็นนักวิชาการผู้คงแก่เรียนหรือเป็นนักคาดคะเนทางจิต  ผู้ที่ปฏิบัติในคริชณะจิตสำนึกและอุทิศตนเสียสละรับใช้จริง  ๆ  เท่านั้นจึงสามารถเข้าใจว่าคริชณะคือใคร  แม้ปริญญาบัตรจากมหาวิทยาลัยอะไรก็ช่วยไม่ได้

ผู้มีความชำนาญมากในศาสตร์แห่งคริชณะมีสิทธิ์ที่จะเข้าไปในอาณาจักรทิพย์หรือพระตำหนักของพระองค์  การกลายมาเป็น  บระฮมันฺ  มิได้หมายความว่าสูญเสียบุคลิกลักษณะของตนเอง  ตราบใดที่การอุทิศตนเสียสละรับใช้มีอยู่  จะต้องมีองค์ภควานมีสาวก  และมีวิธีการอุทิศตนเสียสละรับใช้  ความรู้เช่นนี้ไม่สูญหายแม้หลังจากหลุดพ้นไปแล้ว  การหลุดพ้นหมายถึงเป็นอิสระจากแนวคิดชีวิตทางวัตถุ  ในชีวิตทิพย์มีข้อแตกต่างเช่นเดียวกันและมีความเป็นปัจเจกบุคคลเช่นเดียวกันแต่อยู่ในคริชณะจิตสำนึกที่บริสุทธิ์  เราไม่ควรคิดผิด  ๆ  กับคำว่า  วิชะเทฺ  หรือ  “เข้ามาในข้า”  ว่าไปสนับสนุนทฤษฏีของผู้ที่เชื่อความเป็นหนึ่งเดียวกัน  ว่าเราจะกลายมาเป็นเนื้อเดียวกันกับ  บระฮมันฺ  อันไร้รูปลักษณ์  มันไม่ใช่  คำว่า  วิชะเทฺ  หมายความว่าเขาสามารถเข้าไปในพระตำหนักขององค์ภควานในความเป็นปัจเจกของตนเอง  เพื่อปฏิบัติอย่างใกล้ชิดและถวายการรับใช้แด่พระองค์  ตัวอย่างเช่น  นกสีเขียวไปอยู่บนต้นไม้สีเขียว  ไม่ใช่เพื่อกลายมาเป็นหนึ่งเดียวกับต้นไม้แต่เพื่อรื่นเริงกับผลไม้บนต้น  พวกไม่เชื่อในรูปลักษณ์โดยทั่วไปให้ตัวอย่างว่าแม่น้ำไหลลงไปในมหาสมุทรและกลืนหายไป  เช่นนี้อาจเป็นเหตุแห่งความสุขสำหรับผู้ไม่เชื่อในรูปลักษณ์  แต่ผู้เชื่อในรูปลักษณ์จะรักษาความเป็นปัจเจกบุคคลของตนเองเหมือนกับสัตว์น้ำในมหาสมุทร  เราจะพบสิ่งมีชีวิตมากมายภายใต้มหาสมุทรหากเราดำลึกลงไป  ความคุ้นเคยกับผิวน้ำของมหาสมุทรไม่เพียงพอ  เราจะต้องมีความรู้เกี่ยวกับชีวิตสัตว์น้ำในส่วนลึกของมหาสมุทรอย่างสมบูรณ์ด้วย

ด้วยการอุทิศตนเสียสละรับใช้ที่บริสุทธิ์  สาวกจึงสามารถเข้าใจคุณลักษณะทิพย์และความมั่งคั่งขององค์ภควานตามความเป็นจริง  ดังที่ได้กล่าวไว้ในบทที่สิบเอ็ดว่าด้วยการอุทิศตนเสียสละรับใช้เท่านั้นที่เราสามารถเข้าใจ  ได้ยืนยันไว้  ณ  ที่นี้เช่นเดียวกันว่าเราสามารถเข้าใจบุคลิกภาพสูงสุดแห่งพระเจ้าได้ด้วยการอุทิศตนเสียสละรับใช้  แล้วจึงเข้าไปในอาณาจักรของพระองค์

หลังจากบรรลุถึงระดับ  บระฮมะ-บํูทะฺ  ที่เป็นอิสระจากแนวคิดทางวัตถุ  การอุทิศตนเสียสละรับใช้เริ่มต้นจากการสดับฟังเกี่ยวกับองค์ภควาน  เมื่อสดับฟังเกี่ยวกับพระองค์  ระดับ  บระฮมะ-บํูทะฺ  ก็จะพัฒนาโดยปริยาย  และมลทินทางวัตถุเช่น  ความโลภ  และ  ราคะ  เพื่อรื่นเริงทางประสาทสัมผัสจะเลือนหายไป  ขณะที่ราคะและความปรารถนาเลือนหายไปจากหัวใจของสาวก  ท่านจะยึดมั่นกับการรับใช้พระองค์มากยิ่งขึ้น  และจากการยึดมั่นเช่นนี้ทำให้เป็นอิสระจากมลทินทางวัตถุ  ชีวิตในระดับนั้นจึงสามารถเข้าใจองค์ภควาน  นี่คือข้อความจาก  ชรีมัด-บฺากะวะธัมฺ  หลังจากหลุดพ้นแล้ววิธีแห่ง  บัฺคธิฺ  หรือการอุทิศตนเสียสละรับใช้ทิพย์จะดำเนินต่อไป  เวดานธะ-สูทระฺ(4.1.12  )  ยืนยันดังนี้  อา-พรายะณาท  ทะทราพิ  ฮิ  ดริชทัมฺ  หมายความว่า  หลังจากหลุดพ้นแล้ววิธีแห่งการอุทิศตนเสียสละรับใช้จะดำเนินต่อไป  ใน  ชรีมัด-บฺากะวะธัมฺ  ความหลุดพ้นแห่งการอุทิศตนเสียสละที่แท้จริง  นิยามว่าสิ่งมีชีวิตกลับคืนมาสู่บุคลิกลักษณะของตนเองเหมือนดังเดิม  สถานภาพเดิมแท้ได้อธิบายไว้แล้วว่าทุก  ๆ  ชีวิตเป็นละอองอณูขององค์ภควาน  ดังนั้น  สถานภาพเดิมแท้คือการรับใช้  หลังจากหลุดพ้นไปแล้วการรับใช้เช่นนี้ไม่มีวันหยุดลง  อันที่จริงการหลุดพ้นคือเป็นอิสระจากแนวคิดชีวิตที่ผิด