ภควัต-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ สิบแปด

บทสรุปความสมบูรณ์
แห่งการเสียสละ

โศลก 6

เอทานิ อพิ ทุ คารมาณิ
สังกัม ทยัคทวา พฺะลานิ ชะฺ

คารทัพยานีทิ เม พารทฺะ
นิชชิทัม มะทัม อุททะมัมฺ

เอทานิฺ  -  ทั้งหมดนี้, อพิฺ  -  แน่นอน, ทฺุ  -  แต่, คารมาณิฺ  -  กิจกรรม, สังกัมฺ  -  คบหา, ทยัคทวาฺ  -  เสียสละ, พฺะลานิฺ  -  ผล, ชะฺ  -  เช่นกัน, คารทัพยานิฺ  -  ควรทำไปตามหน้าที่, อิทิฺ  -  ดังนั้น, เมฺ  -  ของข้า, พารทฺะฺ  -  โอ้ โอรสพระนางพริทฺา, นิชชิทัมฺ  -  แน่นอน, มะทัมฺ  -  ความเห็น, อุททะ มัมฺ  -  ดีที่สุด

คำแปลฺ

กิจกรรมทั้งหลายเหล่านี้ควรปฏิบัติโดยปราศจากความยึดติดหรือหวังผลประโยชน์ใด  ๆ  และควรปฏิบัติไปในฐานะที่เป็นหน้าที่  โอ้  โอรสพระนางพริทฺา  นั่นคือความเห็นสุดท้ายของข้า

คำอธิบายฺ

ถึงแม้ว่าพิธีบูชาทั้งหลายจะทำให้บริสุทธิ์  เราไม่ควรคาดหวังผลประโยชน์ใด  ๆจากการกระทำพิธีเหล่านี้  อีกนัยหนึ่ง  พิธีบูชาทั้งหมดที่หมายไว้เพื่อความเจริญก้าวหน้าในชีวิตทางวัตถุควรยกเลิก  แต่พิธีบูชาที่ทำให้ความเป็นอยู่ของตนบริสุทธิ์ขึ้นและพัฒนาไปสู่ระดับทิพย์ไม่ควรยกเลิก  ทุกสิ่งทุกอย่างที่นำมาสู่คริชณะจิตสำนึกต้องสนับสนุน  ใน  ชรีมัด-บฺากะวะธัมฺ  กล่าวไว้เช่นกันว่า  กิจกรรมใดที่นำมาสู่การอุทิศตนเสียสละรับใช้ต่อองค์ภควานควรรับไว้  นั่นคือบรรทัดฐานแห่งศาสนาที่สูงสุด  สาวกขององค์ภควานควรยอมรับงาน  พิธีบูชา  หรือการให้ทาน  ทุกชนิดที่จะช่วยตนเองในการปฏิบัติอุทิศตนเสียสละรับใช้ต่อพระองค์