อารจุนะทรงไม่ใช่ผู้รู้สูงสุดและการตัดสินใจในการสู้หรือไม่สู้อยู่ในขอบเขตของดุลยพินิจที่จำกัดของตนเอง  องค์คริชณะทรงสั่งสอนว่าปัจเจกชีวิตมิใช่ทุกสิ่งทุกอย่างบุคลิกภาพสูงสุดแห่งพระเจ้าหรือคริชณะเองในฐานะที่เป็นอภิวิญญาณทรงประทับอยู่ภายในหัวใจและทรงชี้แนะสิ่งมีชีวิต  หลังจากเปลี่ยนร่างกายแล้วสิ่งมีชีวิตลืมกรรมเก่าในอดีตของตน  แต่อภิวิญญาณในฐานะที่เป็นผู้รู้อดีต  ปัจจุบัน  และอนาคต  ยังทรงเป็นพยานในกิจกรรมของเขาทั้งหมด  ดังนั้น  กิจกรรมทั้งหลายของสิ่งมีชีวิต  อภิวิญญาณทรงเป็นผู้ชี้นำ  สิ่งมีชีวิตได้รับสิ่งที่ตนควรได้  และร่างวัตถุซึ่งสร้างขึ้นมาจากพลังงานวัตถุนำพาไปภายใต้การชี้นำของอภิวิญญาณ  ทันทีที่สิ่งมีชีวิตถูกวางให้อยู่ในร่างอะไรก็แล้วแต่  เขาต้องทำงานภายใต้มนต์สะกดของสถานการณ์ทางร่างกายนั้น  บุคคลนั่งอยู่ในรถที่มีความเร็วสูงจะไปได้เร็วกว่าผู้ที่นั่งในรถที่ช้ากว่า  ถึงแม้ว่าสิ่งมีชีวิตหรือคนขับอาจจะเหมือนกัน  ในทำนองเดียวกัน  จากคำสั่งของดวงวิญญาณสูงสุด  ธรรมชาติวัตถุออกแบบร่างกายที่เหมาะสมสำหรับสิ่งมีชีวิตโดยเฉพาะเพื่อเขาอาจทำงานตามความปรารถนาของตนในอดีต  ซึ่งสิ่งมีชีวิตไม่เป็นอิสระ  เราไม่ควรคิดว่าตนเองเป็นอิสระจากบุคลิกภาพสูงสุดแห่งพระเจ้า  ปัจเจกชีวิตอยู่ภายใต้การควบคุมขององค์ภควานเสมอฉะนั้น  หน้าที่ของเขาคือศิโรราบ  และนั่นคือคำสอนของโศลกต่อไป