ดังนั้น  สิ่งมีชีวิตควรศิโรราบต่อบุคลิกภาพสูงสุดแห่งพระเจ้าผู้ทรงสถิตภายในหัวใจของทุก  ๆ  คน  และนั่นจะปลดเปลื้องตัวเขาให้ออกจากความทุกข์แห่งความเป็นอยู่ทางวัตถุทั้งปวง  จากการศิโรราบนี้  ไม่เพียงแต่จะได้รับการปลดเปลื้องจากความทุกข์ทั้งหลายในชาตินี้  แต่ในบั้นปลายเขาจะบรรลุถึงองค์ภควาน  ในวรรณกรรมพระเวท(ริก  เวดะฺ  1.22.20  )  ได้อธิบายถึงโลกทิพย์ว่า  ทัด  วิชโณฮ  พะระมัม  พะดัมฺ  เนื่องจากการสร้างทั้งหมดเป็นอาณาจักรของพระองค์  ทุกสิ่งทางวัตถุอันที่จริงก็เป็นทิพย์  แต่พะระมัม  พะดัมฺ  หมายถึงเฉพาะพระตำหนักนิรันดร  ซึ่งเรียกว่าท้องฟ้าทิพย์  หรือ  ไวคุณธฺะฺ

บทที่สิบห้าของ  ภควัต-คีตาฺ  กล่าวไว้ว่า  สารวัสยะ  ชาฮัม  ฮริดิ  สันนิวิชทะฮฺองค์ภควานทรงสถิตภายในหัวใจของทุก  ๆ  คน  ดังนั้น  การแนะนำที่ว่าควรศิโรราบต่ออภิวิญญาณผู้ทรงประทับอยู่ภายในหัวใจหมายความว่าควรศิโรราบต่อภควานคริชณะอารจุนะทรงยอมรับว่าคริชณะทรงเป็นบุคคลสูงสุด  ในบทที่สิบทรงได้รับการยอมรับว่าเป็น  พะรัม  บระฮมะ  พะรัม  ดฺามะฺ  อารจุนะยอมรับคริชณะว่าทรงเป็นองค์ภควาน  และทรงเป็นพระตำหนักสูงสุดของมวลชีวิต  ไม่เฉพาะแต่ประสบการณ์ส่วนตัวของอารจุนะเท่านั้น  แต่จากหลักฐานของบุคคลผู้ยิ่งใหญ่ที่เชื่อถือได้  เช่น  นาระดะ  อสิทะเดวะละ  และวิยาสะ