ภควัต-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ สิบแปด

บทสรุปความสมบูรณ์
แห่งการเสียสละ

โศลก 64

สารวะ-กุฮยะทะมัม บํูยะฮ
ชริณุ เม พะระมัม วะชะฮฺ

อิชโท ่สิ เม ดริดัฺม อิทิ
ทะโท วัคชยามิ เท ฮิทัมฺ

สารวะ-กุฮยะ-ทะมัมฺ  -  ลับที่สุด, บํูยะฮฺ  -  อีกครั้งหนึ่ง, ชริณฺุ  -  จงฟัง, เมฺ  -  จากข้า, พะระ มัมฺ  -  สูงสุด, วะชะฮฺ  -  คำสั่งสอน, อิชทะฮ อสิฺ  -  เธอเป็นที่รัก, เมฺ  -  ของข้า, ดริดัฺมฺ  -  มาก, อิทิฺ  -  ดังนั้น, ทะทะฮฺ  -  ดังนั้น, วัคชยามิฺ  -  ข้าตรัส, เทฺ  -  เพื่อเธอ, ฮิทัมฺ  -  ประโยชน์

คำแปลฺ

เนื่องจากเธอเป็นสหายที่ข้ารักมาก  ข้าจึงตรัสคำสั่งสอนสูงสุดนี้แก่เธอ  ซึ่งเป็นความรู้ที่ลับสุดยอด  จงฟังจากข้าเพื่อประโยชน์ของเธอ

คำอธิบายฺ

ความรู้ที่เป็นความลับที่องค์ภควานทรงให้แก่อารจุนะคือ“ความรู้บระฮมันฺความรู้ที่ลับยิ่งไปกว่านี้คือ  “ความรู้องค์อภิวิญญาณภายในหัวใจของทุกคน”  และมาบัดนี้พระองค์ทรงให้ส่วนที่เป็นความลับที่สุดของความรู้คือ  เพียงแต่ศิโรราบต่อบุคลิกภาพสูงสุดแห่งพระเจ้า  ในตอนท้ายของบทที่เก้าพระองค์ตรัสว่า  มัน-มะนาฮฺ“เพียงแต่ระลึกถึงข้าเสมอ”  คำสอนเดียวกันนี้ได้ตรัสซ้ำ  ณ  ที่นี้เพื่อเน้นถึงแก่นสารสาระสำคัญแห่งคำสั่งสอนของ  ภควัต-คีตาฺ  แก่นสารสาระสำคัญนี้บุคคลธรรมดาทั่วไปจะไม่เข้าใจ  แต่ผู้เป็นที่รักยิ่งอันแท้จริงของคริชณะหรือสาวกผู้บริสุทธิ์ของพระองค์จึงจะเข้าใจ  นี่คือคำสั่งสอนที่สำคัญที่สุดในวรรณกรรมพระเวททั้งหมด  สิ่งที่คริชณะตรัสเกี่ยวกับเรื่องนี้เป็นส่วนสำคัญที่สุดแห่งความรู้  และไม่เพียงอารจุนะเท่านั้นที่ทรงควรปฏิบัติแต่สิ่งมีชีวิตทั้งหมดควรปฏิบัติตาม