บทสรุปความสมบูรณ์
แห่งการเสียสละ
โศลก 65
มัน-มะนา บฺะวะ มัด-บัฺคโธ
มัด-ยาจี มาม นะมัสคุรฺุ
มาม เอไวชยะสิ สัทยัม เท
พระทิจาเน พริโย ่สิ เมฺ
มัท-มะนาฮฺ - ระลึกถึงข้า, บฺะวะฺ - เพียงมาเป็น, มัท-บัฺคธะฮฺ - สาวกของข้า, มัทยาจีฺ - เป็นผู้บูชาข้า, มามฺ - แด่ข้า, นะมัสคุรฺุ - ถวายความเคารพ, มามฺ - แด่ข้า, เอวะฺ - แน่นอน, เอชยะสิฺ - เธอจะมา, สัทยัมฺ - อย่างแท้จริง, เทฺ - แก่เธอ, พระทิจาเนฺ - ข้าสัญญา, พริยะฮฺ - ที่รัก, อสิฺ - เธอเป็น, เมฺ - ของข้า
คำแปลฺ
ระลึกถึงข้าเสมอ มาเป็นสาวกของข้า บูชาข้า และถวายความเคารพแด่ข้า ดังนี้เธอจะมาหาข้าอย่างแน่นอน ข้าสัญญาเช่นนี้เพราะเธอเป็นสหายที่รักยิ่งของข้า
คำอธิบายฺ
ส่วนลับที่สุดของความรู้คือมาเป็นสาวกผู้บริสุทธิ์ของคริชณะ ระลึกถึงพระองค์เสมอ และปฏิบัติเพื่อพระองค์ เราไม่ควรมาเป็นนักปฏิบัติสมาธิแค่เป็นเพียงพิธีกรรมแต่ควรหล่อหลอมชีวิตให้มีโอกาสระลึกถึงคริชณะเสมอ เราควรปฏิบัติในวิธีที่กิจกรรมประจำวันของเราทั้งหมดเชื่อมสัมพันธ์กับคริชณะและควรตระเตรียมชีวิตให้เป็นเช่นนี้ตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมงจนไม่สามารถคิดถึงอย่างอื่นนอกจากคริชณะ และคำสัญญาขององค์ภควานก็คือผู้ใดที่อยู่ในคริชณะจิตสำนึกที่บริสุทธิ์เช่นนี้จะกลับคืนสู่พระตำหนักของพระองค์ สถานที่ที่เราจะปฏิบัติอย่างใกล้ชิดและอยู่กับคริชณะซึ่ง ๆ หน้า ส่วนลับที่สุดของความรู้นี้ได้ตรัสแก่อารจุนะเพราะว่าอารจุนะทรงเป็นสหายรักของ คริชณะ ทุกๆ คนที่ปฏิบัติตามวิถีทางของอารจุนะจะกลายมาเป็นสหายรักของคริชณะและจะบรรลุถึงความสมบูรณ์เหมือนกับอารจุนะ
คำพูดเหล่านี้เน้นว่า เราควรตั้งสมาธิจิตอยู่ที่คริชณะ รูปลักษณ์สองกร ทรงขลุ่ย เด็กน้อยที่มีผิวสีน้ำเงิน มีดวงหน้าอันงดงาม และมีหางนกยูงประดับอยู่ที่พระเกศามีคำพรรณนาถึงคริชณะที่พบใน บระฮมะ-สัมฮิทาฺ และวรรณกรรมอื่น ๆ เราควรตั้งจิตมั่นอยู่ที่รูปลักษณ์เดิมแท้ขององค์ภควานชรีคริชณะโดยไม่เบี่ยงเบนความสนใจไปที่รูปลักษณ์อื่นใดของพระองค์ องค์ภควานทรงมีรูปลักษณ์มากมายเช่น พระวิชณุ พระนารายณ์ พระราม พระวะราฮะ ฯลฯ แต่สาวกควรตั้งสมาธิจิตอยู่ที่รูปลักษณ์ที่ทรงปรากฏอยู่ต่อหน้าอารจุนะ การตั้งสมาธิจิตอยู่ที่คริชณะเป็นส่วนลับที่สุดของความรู้และได้เปิดเผยต่ออารจุนะเช่นนี้ เพราะว่าอารจุนะทรงเป็นสหายที่รักยิ่งของคริชณะ