ภควัต-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ สิบแปด

บทสรุปความสมบูรณ์
แห่งการเสียสละ

โศลก 69

นะ ชะ ทัสมาน มะนุชเยชุ
คัชชิน เม พริยะ-คริททะมะฮฺ

บฺะวิทา นะ ชะ เม ทัสมาด
อันยะฮ พริยะทะโร บํุวิฺ

นะฺ  -  ไม่เคย, ชะฺ  -  และ, ทัสมาทฺ  -  กว่าเขา, มะนุชเยชฺุ  -  ในหมู่มนุษย์, คัชชิทฺ  -  ผู้ใด, เมฺ  -  ต่อข้า, พริยะฺ  -  คริท-ทะมะฮฺ  -  รักมากกว่า, บฺะวิทาฺ  -  จะมาเป็น, นะฺ  -  ไม่, ชะฺ  -  และ, เมฺ  -  แก่ข้า, ทัสมาทฺ  -  กว่าเขา, อันยะฮฺ  -  อีกคนหนึ่ง, พริยะ-ทะระฮฺ  -  รักมากกว่า, บํุวิฺ  -  ในโลกนี้

คำแปลฺ

ไม่มีคนรับใช้ใดในโลกนี้ที่ข้ารักมากกว่าเขา  และจะไม่มีผู้ใดที่ข้าจะรักมากไปกว่า