ภควัต-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ สิบแปด

บทสรุปความสมบูรณ์
แห่งการเสียสละ

โศลก 7

นิยะทัสยะ ทุ สันนยาสะฮ
คารมะโณ โนพะพัดยะเทฺ

โมฮาท ทัสยะ พะริทยากัส
ทามะสะฮ พะริคีรทิทะฮฺ

นิยะทัสยะฺ  -  กำหนดไว้, ทฺุ  -  แต่, สันนยาสะฮฺ  -  การเสียสละ, คารมะณะฮฺ  -  ของกิจกรรม, นะฺ  -  ไม่เคย, อุพะพัดยะเทฺ  -  ควรได้, โมฮาทฺ  -  ด้วยความหลง, ทัสยะฺ  -  ของพวกเขา, พะริ ทยากะฮฺ  -  เสียสละ, ทามะสะฮฺ  -  ในระดับอวิชชา, พะริคีรทิทะฮฺ  -  ประกาศ

คำแปลฺ

หน้าที่ที่กำหนดไว้ไม่ควรยกเลิก  หากยกเลิกหน้าที่ที่กำหนดไว้เนื่องจากความหลง  การเสียสละเช่นนี้กล่าวว่าอยู่ในระดับอวิชชา

คำอธิบายฺ

งานเพื่อความพึงพอใจทางวัตถุต้องยกเลิก  แต่กิจกรรมที่ส่งเสริมให้ไปสู่กิจกรรมทิพย์  เช่น  การปรุงอาหารเพื่อถวายแด่องค์ภควานและการรับประทานอาหารเหล่านี้ได้แนะนำให้ปฏิบัติ  ได้กล่าวไว้ว่า  บุคคลในระดับชีวิตสละโลกไม่ควรปรุงอาหารเพื่อตนเอง  การปรุงอาหารเพื่อตนเองต้องห้าม  แต่การปรุงอาหารเพื่อองค์ภควานมิได้ห้าม  ในทำนองเดียวกัน  สันนยาสีฺ  อาจปฏิบัติพิธีแต่งงานเพื่อช่วยให้สาวกของตนเจริญก้าวหน้าในคริชณะจิตสำนึก  หากยกเลิกกิจกรรมเหล่านี้เข้าใจได้ว่าเขาปฏิบัติในระดับแห่งความมืด