ภควัต-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ สิบแปด

บทสรุปความสมบูรณ์
แห่งการเสียสละ

โศลก 70

อัดฺเยชยะเท ชะ ยะ อิมัม
ดฺารมยัม สัมวาดัม อาวะโยฮฺ

กยานะ-ยะกเยนะ เทนาฮัม
อิชทะฮ สยาม อิทิ เม มะทิฮฺ

อัดฺเยชยะเทฺ  -  จะศึกษา, ชะฺ  -  เช่นกัน, ยะฮฺ  -  เขาซึ่ง, อิมัมฺ  -  นี้, ดฺารมยัมฺ  -  น่าเลื่อมใส, สัม วาดัมฺ  -  การสนทนา, อาวะโยฮฺ  -  ของพวกเรา, กยานะฺ  -  แห่งความรู้, ยะกเยนะฺ  -  ด้วยการบูชา, เทนะฺ  -  โดยเขา, อฮัมฺ  -  ข้า, อีชทะฮฺ  -  บูชา, สยามฺ  -  จะเป็น, อิทิฺ  -  ดังนั้น, เมฺ  -  ของข้า, มะทิฮฺ  -  ความเห็น

คำแปลฺ

และข้าประกาศว่า  ผู้ใดที่ศึกษาการสนทนาอันน่าเลื่อมใสของเรานี้  จะบูชาข้าด้วยสติปัญญาของเขา