ภควัต-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ สิบแปด

บทสรุปความสมบูรณ์
แห่งการเสียสละ

โศลก 76

ราจัน สัมสมริทยะ สัมสมริทยะ
สัมวาดัม อิมัม อัดบํุทัมฺ

เคชะวารจุนะโยฮ พุณยัม
ฮริชยามิ ชะ มุฮุร มุฮุฮฺ

ราจันฺ  -  โอ้ กษัตริย์, สัมสมริทยะฺ  -  การจำ, สัมสมริทยะฺ  -  การจำ, สัมวาดัมฺ  -  สาส์น, อิมัมฺ  -  นี้, อัดบํุทัมฺ  -  อัศจรรย์, เคชะวะฺ  -  โอ้ องค์คริชณะ, อารจุนะโยฮฺ  -  และอารจุนะ, พุณยัมฺ  -  บุญ, ฮริชยามิฺ  -  ข้าปลาบปลื้ม, ชะฺ  -  เช่นกัน, มุฮุฮ มุฮุฮฺ  -  ครั้งแล้วครั้งเล่า

คำแปลฺ

โอ้  พระราชา  ขณะที่ข้าพเจ้าทบทวนความจำถึงการสนทนาอันบริสุทธิ์และน่าอัศจรรย์ระหว่างชรีคริชณะและอารจุนะนี้ครั้งแล้วครั้งเล่า  ข้าพเจ้ามีความปลาบปลื้มยินดีและซาบซึ้งอยู่ทุก  ๆ  นาที

คำอธิบายฺ

การเข้าใจ  ภควัต-คีตาฺ  เป็นทิพย์  ผู้ใดรอบรู้ประเด็นต่าง  ๆ  ของอารจุนะและคริชณะจะกลายมาเป็นผู้มีคุณธรรม  และจะไม่สามารถลืมการสนทนาเช่นนี้ได้  นี่คือสถานภาพที่เหนือโลกแห่งชีวิตทิพย์  อีกนัยหนึ่งผู้ได้ยิน  ภควัต-คีตาฺ  จากแหล่งที่ถูกต้องโดยตรงคือจากคริชณะ  จะบรรลุถึงคริชณะจิตสำนึกอย่างสมบูรณ์  ผลของคริชณะจิตสำนึกคือเราจะได้รับแสงสว่างเพิ่มขึ้นเรื่อย  ๆ  และรื่นเริงกับชีวิตด้วยความซาบซึ้ง  ไม่เฉพาะบางเวลาเท่านั้นแต่จะซาบซึ้งอยู่ตลอดเวลา