ภควัต-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ สิบแปด

บทสรุปความสมบูรณ์
แห่งการเสียสละ

โศลก 8

ดุฮคัฺม อิทิ เอวะ ยัท คารมะ
คายะ-เคลชะ-บฺะยาท ทยะเจทฺ

สะ คริทวา ราจะสัม ทยากัม
ไนวะ ทยากะ-พฺะลัม ละเบฺทฺ

ดุฮคัฺมฺ  -  ไม่มีความสุข, อิทิฺ  -  ดังนั้น, เอวะฺ  -  แน่นอน, ยัทฺ  -  ซึ่ง, คารมะฺ  -  งาน, คายะฺ  -  สำหรับร่างกาย, เคลชะฺ  -  ปัญหา, บฺะยาทฺ  -  เนื่องจากความกลัว, ทยะเจทฺ  -  ยกเลิก, สะฮฺ  -  เขา, คริทวาฺ  -  หลังจากกระทำ, ราจะสัมฺ  -  ในระดับตัณหา, ทยากัมฺ  -  ความเสียสละ, นะฺ  -  ไม่, เอวะฺ  -  แน่นอน, ทยากะฺ  -  แห่งการเสียสละ, พฺะลัมฺ  -  ผล, ละเบฺทฺ  -  อีกครั้ง

คำแปลฺ

ผู้ใดยกเลิกหน้าที่ที่กำหนดไว้ว่าเป็นปัญหา  หรือเนื่องจากกลัวความไม่สะดวกทางร่างกาย  กล่าวว่าผู้นั้นเสียสละในระดับตัณหา  การเสียสละเช่นนี้จะไม่ทำให้เขาพัฒนาขึ้น

คำอธิบายฺ

ผู้อยู่ในคริชณะจิตสำนึกไม่ควรยกเลิกการหาเงิน  เนื่องจากกลัวว่าตนเองปฏิบัติกิจกรรมเพื่อผลทางวัตถุ  การทำงานและใช้เงินในคริชณะจิตสำนึก  หรือการตื่นนอนแต่เช้าและเจริญก้าวหน้าในคริชณะจิตสำนึกทิพย์  ไม่ควรยกเลิกอันเนื่องมาจากความกลัว  หรือเนื่องจากพิจารณาว่ากิจกรรมเหล่านี้เป็นปัญหา  การเสียสละเช่นนี้อยู่ในระดับตัณหา  ผลแห่งงานในระดับตัณหาจะเป็นความเศร้าเสมอ  หากบุคคลสละงานด้วยความรู้สึกเช่นนั้นจะไม่ได้รับผลแห่งการเสียสละ