ภควัต-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ สิบแปด

บทสรุปความสมบูรณ์
แห่งการเสียสละ

โศลก 9

คารยัม อิทิ เอวะ ยัท คารมะ
นิยะทัม คริยะเท ่รจุนะฺ

สังกัม ทยัคทวา พฺะลัม ไชวะ
สะ ทยากะฮ สาททวิโค มะทะฮฺ

คารยัมฺ  -  ต้องกระทำ, อิทิฺ  -  ดังนั้น, เอวะฺ  -  แน่นอน, ยัทฺ  -  ซึ่ง, คารมะฺ  -  งาน, นิยะทัมฺ  -  กำหนด, คริยะเทฺ  -  ปฏิบัติ, อารจุนะฺ  -  โอ้ อารจุนะ, สังกัมฺ  -  คบหา, ทยัคทวาฺ  -  ยกเลิก, พฺะลัมฺ  -  ผล, ชะฺ  -  เช่นกัน, เอวะฺ  -  แน่นอน, สะฮฺ  -  นั้น, ทยากะฮฺ  -  การเสียสละ, สาททวิคะฮฺ  -  ในระดับความดี, มะทะฮฺ  -  ในความเห็นของข้า

คำแปลฺ

โอ้  อารจุนะ  เมื่อเขาปฏิบัติตามหน้าที่ที่กำหนดไว้เนื่องจากเพียงเห็นว่าควรจะทำเท่านั้น  โดยสละการคบหาสมาคมทางวัตถุและการยึดติดต่อผลทั้งหมด  การเสียสละเช่นนี้อยู่ในระดับความดี

คำอธิบายฺ

หน้าที่ที่กำหนดไว้ต้องกระทำด้วยแนวคิดเช่นนี้  เราควรปฏิบัติโดยไม่ยึดติดต่อผลของงาน  และไม่ควรสัมพันธ์กับระดับต่าง  ๆ  ของงาน  บุคคลที่ทำงานด้วยคริชณะจิตสำนึกในโรงงานมิได้สัมพันธ์ตนเองกับงานที่โรงงาน  หรือกับพนักงานอื่น  ๆ  ในโรงงานเขาเพียงแต่ทำงานเพื่อคริชณะ  และเมื่อยกผลงานให้คริชณะการปฏิบัติเช่นนี้เป็นทิพย์