ความเมตตาสงสารทางวัตถุ  ความเศร้าโศกเสียใจ  และน้ำตา  ทั้งหมดนี้คือสัญลักษณ์แห่งอวิชชาต่อดวงชีวิตที่แท้จริง  ความเมตตาสงสารต่อดวงวิญญาณอมตะคือความรู้แจ้ง  คำว่า  “มะดํุสูดะนะ”  มีความสำคัญในโศลกนี้  คริชณะทรงสังหารอสูรมะดํุ  และบัดนี้  อารจุนะทรงปรารถนาให้คริชณะสังหารมารแห่งความเข้าใจผิดที่ได้มาครอบงำพระองค์ในการปฏิบัติหน้าที่  ไม่มีใครรู้ว่าความเมตตากรุณาควรนำไปใช้อย่างไร  ความเมตตาสงสารต่อเสื้อผ้าของคนที่กำลังจมน้ำเป็นเรื่องไร้เหตุผล  การช่วยเสื้อผ้าหรือช่วยร่างวัตถุที่หยาบ  ของผู้ที่กำลังตกอยู่ในมหาสมุทรแห่งอวิชชานั้นไม่สามารถช่วยเขาได้  ผู้ไม่ทราบเช่นนี้  และเศร้าโศกเสียใจกับเสื้อผ้าภายนอก  เรียกว่า  ชูดระฺ  หรือผู้ที่โศกเศร้าโดยไม่จำเป็น  อารจุนะทรงเป็นกษัตริย์  การกระทำเช่นนี้ไม่สมควร  อย่างไรก็ดี  ชรีคริชณะทรงสามารถปัดเป่าความโศกเศร้าของผู้ที่ถูกอวิชชาครอบงำได้  ด้วยจุดประสงค์นี้พระองค์จึงทรงขับร้องเพลง  ภควัต-คีตาฺ  บทนี้ทรงแนะนำเราให้รู้สำนึกตนเองด้วยการวิเคราะห์ศึกษาร่างวัตถุและดวงวิญญาณ  ดังที่ได้อธิบายไว้โดยผู้ที่เชื่อถือได้สูงสุดคือองค์ชรีคริชณะ  การรู้แจ้งเช่นนี้เป็นไปได้เมื่อเราทำงานโดยไม่ยึดติดต่อผลทางวัตถุ  และสถิตในแนวคิดแห่งตนเองที่แท้จริงอย่างมั่นคง