บทสรุป ภควัต-คีตา
โศลก 15
ยัม ฮิ นะ วิยะทฺะยันทิ เอเท
พุรุชัม พุรุชารชะบฺะฺ
สะมะ-ดุฮคฺะ-สุคัม ดีรัม
โส 'มริทัทวายะ คัลพะเทฺ
ยัมฺ - ผู้ซึ่ง, ฮิฺ - แน่นอน, นะฺ - ไม่เคย, วิยะทฺะยันทิฺ - มีความทุกข์, เอเทฺ - ทั้งหมดนี้, พุรุชัมฺ - แด่บุคคล, พุรุชะ-ริชะบฺะฺ - โอ้ ผู้ประเสริฐสุดในหมู่มนุษย์, สะมะฺ - ไม่เปลี่ยนแปลง, ดุฮคฺะฺ - ในความทุกข์, สุคัฺมฺ - และความสุข, ดีรัมฺ - ความอดทน, สะฮฺ - เขา, อมริทัทวายะฺ - เพื่ออิสรภาพ, คัลพะเทฺ - พิจารณาว่ามีสิทธิ์
คำแปลฺ
โอ้ ผู้ประเสริฐสุดในหมู่มนุษย์ (อารจุนะ) ผู้ที่ไม่หวั่นไหวต่อความสุขและความทุกข์และมีความมั่นคงในทั้งสองสิ่ง เป็นผู้มีสิทธิ์เพื่อความหลุดพ้นอย่างแน่นอน
คำอธิบายฺ
ผู้ใดมีความแน่วแน่มั่นคงเพื่อความเจริญแห่งความรู้แจ้งทิพย์ และสามารถทนต่อการโจมตีของทั้งความทุกข์และความสุข เป็นผู้มีสิทธิ์เพื่อความหลุดพ้นอย่างแน่นอน ในสถาบัน วารณาชระมะฺ ระดับที่สี่ของชีวิตเรียกว่าระดับสละโลก (สันนยาสะฺ)เป็นสภาวะที่ต้องใช้ความอุตสาหะมาก แต่ผู้ที่มีความจริงจังในการทำให้ชีวิตของตนสมบูรณ์จะต้องบรรพชาในระดับ สันนยาสะฺ อย่างแน่นอน ถึงแม้จะมีความยากลำบากอย่างมากมาย ความยากลำบากโดยทั่วไปเกิดขึ้นจากการที่ต้องตัดความสัมพันธ์ทางครอบครัว ยกเลิกความสัมพันธ์กับภรรยาและบุตรธิดา ถ้าหากว่าใครสามารถอดทนต่อความยากลำบากเช่นนี้ได้ หนทางรู้แจ้งแห่งดวงวิญญาณของเขาจะสมบูรณ์อย่างแน่นอน ในทำนองเดียวกัน การปฏิบัติหน้าที่ของอารจุนะในฐานะ คชัทริยะฺ ทรงได้รับการชี้นำให้มีความวิริยะอุตสาหะ ถึงแม้ว่าจะเป็นความยากลำบากที่จะต้องสู้รบกับสมาชิกในครอบครัวของตนเองหรือผู้ที่พระองค์รัก องค์เชธันญะทรงบรรพชาในระดับ สันนยาสะฺ เมื่อพระชนมายุเพียงยี่สิบสี่พรรษาในขณะที่ภรรยาสาวและพระมารดาผู้สูงวัยไม่มีใครดูแล ซึ่งยังต้องพึ่งพระองค์อยู่ แต่เพื่อเหตุผลที่สูงกว่าจึงจำเป็นต้องบรรพชาในระดับ สันนยาสะฺ และทรงมีความแน่วแน่มั่นคงในการปฏิบัติหน้าที่ที่สูงกว่า นี่คือวิถีทางเพื่อบรรลุถึงความหลุดพ้นจากพันธนาการทางวัตถุ