ร่างกายที่เปลี่ยนแปลงไม่มีความคงทนถาวร  เนื่องจากร่างกายเปลี่ยนแปลงอยู่ตลอดเวลาจากการกระทำและผลการกระทำของเซลส์ต่างๆ  ดังที่วิทยาศาสตร์การแพทย์สมัยปัจจุบันยอมรับ  ดังนั้น  การเจริญเติบโตและความแก่ชราจึงเกิดขึ้นกับร่างกาย  แต่ดวงวิญญาณนั้นจะคงความเป็นอมตะนิรันดร  แม้ร่างกายและจิตใจจะเปลี่ยนไปทั้งหมด  นี่คือข้อแตกต่างระหว่างวัตถุและดวงวิญญาณ  โดยธรรมชาติร่างกายเปลี่ยนแปลงอยู่ตลอดเวลา  แต่ดวงวิญญาณเป็นอมตะ  ผลสรุปเช่นนี้ผู้พบเห็นสัจธรรมในทุกระดับได้ยืนยันไว้แล้ว  ทั้งผู้ไม่เชื่อในรูปลักษณ์และผู้ที่เชื่อในรูปลักษณ์  ใน  วิชณุ  พุราณะฺ  (2.12.38)  กล่าวไว้ว่า  องค์วิชณุและที่ประทับของพระองค์มีรัศมีทิพย์ในตัวเอง(จโยทีมชิ  วิชณุร  บํุวะนานิ  วิชณุฮฺ  )  คำว่า  มีอยู่จริงและไม่มีอยู่จริงหมายถึงดวงวิญญาณและวัตถุเท่านั้น  นั่นคือคำบอกเล่าของผู้ที่เห็นสัจธรรมทั้งหลาย

นี่คือจุดเริ่มต้นของคำสอนโดยองค์ภควานที่ให้แก่สิ่งมีชีวิตผู้มีความสับสนมืดมนอยู่ภายใต้อิทธิพลของอวิชชา  การขจัดอวิชชาจะต้องมีการสถาปนาความสัมพันธ์ที่เป็นอมตะระหว่างผู้บูชาและผู้รับการบูชา  จากนั้น  จะต้องมีความเข้าใจข้อแตกต่างระหว่างสิ่งมีชีวิตอันเป็นละอองอณูและบุคลิกภาพสูงสุดแห่งพระเจ้า  เราสามารถเข้าใจธรรมชาติขององค์ภควานด้วยการศึกษาตนเองอย่างละเอียดถี่ถ้วน  ข้อแตกต่างระหว่างตัวเราและองค์ภควานคือ  ความสัมพันธ์ระหว่างเศษย่อยกับส่วนรวมทั้งหมด  ทั้งใน  เวดานธะ-สูทระฺ  และ  ชรีมัด-บฺากะวะธัมฺ  องค์ภควานทรงได้รับการยอมรับว่าเป็นแหล่งกำเนิดของสิ่งที่ปรากฎมาทั้งหมด  การปรากฎเช่นนี้ทั้งธรรมชาติระดับสูงและธรรมชาติระดับต่ำมีประสบการณ์  สิ่งมีชีวิตอยู่ในธรรมชาติที่สูงกว่าดังจะเปิดเผยในบทที่เจ็ด  แม้ไม่มีข้อแตกต่างระหว่างพลังงานและแหล่งกำเนิดพลังงาน  แหล่งกำเนิดพลังงานได้รับการยอมรับว่าคือองค์ภควาน  และพลังงานหรือธรรมชาติได้รับการยอมรับว่าเป็นส่วนที่รองลงมา  ฉะนั้น  สิ่งมีชีวิตจะเป็นรององค์ภควานเสมอ  ดังเช่นเจ้านายและบ่าวหรืออาจารย์และศิษย์  ความรู้ที่ชัดเจนเช่นนี้ไม่สามารถเข้าใจได้สำหรับผู้ที่อยู่ภายใต้มนต์สะกดของอวิชชา  เพื่อขจัดอวิชชานี้องค์ภควานทรงสอน  ภควัต-คีตาฺ  เพื่อให้สิ่งมีชีวิตทั้งหลายได้รู้แจ้งสัจธรรมอันแท้จริงตลอดกาล