ร่างวัตถุต้องเสื่อมสลายตามธรรมชาติ  มันอาจเสื่อมสลายในทันทีทันใด  หรืออาจจะเสื่อมสลายหนึ่งร้อยปีจากนี้ไป  เพียงแต่รอเวลาเท่านั้น  ไม่มีโอกาสที่เราจะรักษามันไว้ได้ชั่วกัลปวสาน  แต่ละอองวิญญาณที่มีขนาดเล็กมากจนศัตรูมองไม่เห็นจะถูกฆ่าได้อย่างไร  ดังที่ได้กล่าวไว้ในโศลกก่อน  เล็กมากจนไม่มีใครสามารถคิดได้ว่าจะวัดขนาดได้อย่างไร  ดังนั้น  เมื่อมองจากทั้งสองด้าน  จึงไม่มีเหตุทำให้ต้องเสียใจเพราะว่าสิ่งมีชีวิตไม่มีวันถูกฆ่าได้  และร่างวัตถุก็ไม่มีใครสามารถรักษาไว้ได้นานหรือปกป้องไว้จนชั่วนิรันดรได้  ละอองเล็ก  ๆ  ของดวงวิญญาณได้ร่างวัตถุนี้มาตามผลกรรม  ฉะนั้น  การปฏิบัติตามหลักธรรมศาสนา  ควรทำให้เป็นประโยชน์  ใน  เวดานธะ-สูทระฺ  สิ่งมีชีวิตมีคุณสมบัติเป็นแสง  เพราะว่าเขาเป็นละอองอณูของแสงรัศมีที่สูงสุด  ดังเช่น  แสงอาทิตย์ค้ำจุนทั่วทั้งจักรวาล  ดังนั้น  แสงแห่งดวงวิญญาณค้ำจุนร่างวัตถุนี้  ทันทีที่ดวงวิญญาณออกจากร่างวัตถุ  ร่างนี้จะเริ่มเน่าเปื่อยลง  ฉะนั้น  ดวงวิญญาณจึงเป็นผู้ค้ำจุนร่างกายนี้ร่างกายวัตถุนี้โดยตัวมันเองมิใช่สิ่งสำคัญ  อารจุนะทรงได้รับการแนะนำให้ต่อสู้  และมิให้เสียสละเหตุผลทางศาสนาเพียงจากการพิจารณาแค่ร่างกายวัตถุเท่านั้น