ภควัต-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ สอง

บทสรุป ภควัต-คีตา

โศลก 19

ยะ เอนัม เวททิ ฮันทารัม
ยัช ไชนัม มันยะเท ฮะทัมฺ

อุโบฺ โท นะ วิจานีโท
นายัม ฮันทิ นะ ฮันยะเทฺ

ยะฮฺ  -  ผู้ใดซึ่ง, เอนัมฺ  -  นี้, เวททิฺ  -  ทราบ, ฮันทารัมฺ  -  ผู้สังหาร, ยะฮฺ  -  ผู้ใดซึ่ง, ชะฺ  -  เช่นเดียวกัน, เอนัมฺ  -  นี้, มันยะเทฺ  -  คิด, ฮะทัมฺ  -  ถูกสังหาร, อุโบฺฺ  -  ทั้งคู่, โทฺ  -  พวกเขา, นะฺ  -  ไม่เคย, วิจานี ทะฮฺ -อยู่ในความรู้, นะฺ  -  ไม่เคย, อยัมฺ  -  นี้, ฮันทิฺ  -  สังหาร, นะฺ  -  หรือ, ฮันยะเทฺ  -  ถูกสังหาร

คำแปลฺ

ผู้ที่คิดว่าสิ่งมีชีวิตเป็นผู้ฆ่าและผู้ที่คิดว่าสิ่งมีชีวิตถูกฆ่า  ทั้งคู่ไม่มีความรู้  เพราะว่าดวงวิญญาณมิได้เป็นทั้งผู้ฆ่าหรือผู้ถูกฆ่า

คำอธิบายฺ

เมื่อร่างกายบาดเจ็บจากอาวุธร้ายแรง  จงทราบว่าดวงวิญญาณภายในร่างกายไม่ได้ถูกฆ่า  ดวงวิญญาณนั้นเล็กจนเป็นไปไม่ได้ที่จะถูกฆ่าด้วยอาวุธวัตถุชนิดใดๆ  ดังจะมีหลักฐานในโศลกต่อ  ๆ  ไป  ดวงวิญญาณถูกฆ่าไม่ได้เนื่องจากพื้นฐานแห่งความเป็นทิพย์สิ่งที่ถูกฆ่าหรือสมมุติว่าถูกฆ่าเป็นเพียงร่างกายวัตถุเท่านั้น  อย่างไรก็ดีณ  ที่นี้มิได้ส่งเสริมการเข่นฆ่าร่างกาย  คำสอนของพระเวท  มา  ฮิมสยาท  สารวา  บูทานิฺห้ามเบียดเบียนผู้ใด  และเมื่อเข้าใจว่าสิ่งมีชีวิตไม่มีวันถูกฆ่าก็มิได้ส่งเสริมการฆ่าสัตว์  ณที่นี้  การฆ่าผู้ใดโดยไม่ได้รับอนุญาตเป็นบาปอย่างมหันต์  และจะต้องถูกลงโทษด้วยกฎของรัฐและกฎขององค์ภควาน  อย่างไรก็ตาม  อารจุนะทรงปฏิบัติการสังหารตามหลักศาสนา  มิได้ทำไปตามอำเภอใจ